ΒΟΥΝΙΣΕΑΣ, ΠΕΤΡΟΣ

ΒΟΥΝΙΣΕΑΣ, ΠΕΤΡΟΣ

Ο Πέτρος Βουνισέας γεννήθηκε στις αρχές ενός καλοκαιριού. Αγαπά τον καυτό ήλιο, τους κρύους καφέδες και τις παγωμένες μπίρες. Ο Μερσώ – «σήμερα πέθανε η μαμά, μπορεί και χθες, δεν ξέρω» –, ο Αλμπέρ Καμί δηλαδή («ξένος εγώ, ξένος πολύ», που λέει κι ο Καβάφης), και ο Ερίκ Καντονά είναι χαραγμένοι στο μπράτσο του, ο Γαλλοαλγερινός και ο Μαρσεγιέζος, ο πρώτος γιατί ύψωνε ανάστημα απέναντι στη ματαιότητα της ύπαρξης και ο άλλος γιατί απλώς ύψωνε τον γιακά του μαζί με τα φρύδια του, αδιαφορώντας για το υποτιθέμενο βάρος των πραγμάτων.
Είναι σαράντα τεσσάρων ετών, ιστοριοπλάστης, αγαπά την Κατερίνα του, τη Σώτη του και τη Σιλβούλα του, και μοναδικός του σκοπός είναι η διαύγεια, η απόλυτη έλλειψη σκέψεων και αμφιβολιών, που θα του επιτρέψει να είναι όσο περισσότερο γίνεται ό,τι είναι και το ίδιο το σύμπαν: μια απεριόριστη δυνατότητα.