Τώρα τα παιδιά κυνηγούσαν αστυνόμους. Και όνειρα -πάντα όνειρα- πολύ βαριά για τις δικές τους πλάτες.
Ύστερα, ένας ένας άρχισαν να φεύγουν.
Λίγο ο καρκίνος, λίγο ο χρόνος, μαζί κι ο χωρισμός.
Η Πόρνη και η Παρθένα, το Πόδι και ο Μαύρος μούτσος, τα παιδιά που κυνηγούσαν όνειρα κι αστυνόμους, ο άντρας που ξέχασε πόσο τον κόσμο ήθελε ν' αλλάξει, ο μάστορας που αγαπούσε το κυπαρίσσι...