Η φυλακή παλιά. Ψηλός άσπρος τοίχος ξεβαμμένος. Διαδικασία η γνωστή. Εποχή συγκεκριμένη. Οι κρατούμενοι του θύμιζαν εφιάλτες της εφηβείας του. Κατοχή. Κάτι όνειρα που και τώρα ακόμα έρχονταν και ξανάρχονταν χωρίς συγκεκριμένη αιτία.
«Γιατί τους κρατάτε εδώ;».
«Είσαστε ο καινούριος γιατρός;».
«Αναπληρώνω εκτάκτως τον συνάδερφο που αρρώστησε».
«Εδώ έχει καφέ για σας,  αμερικάνικα τσιγάρα και το φαρμακείο πλήρες στη διάθεσή σας».
«Οι κρατούμενοι είναι πολιτικοί;».
«Η σόμπα είναι α ναμμένη για σας, γιατρέ».
Όνομα, επίθετο, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όνομα μητρός, μητρός, μητρός…
«Πώς τη λένε τη μάνα σου;»
«Μαρία».
«Θα σου πω εγώ πώς τη λένε».
«Μαρία».
«Τη λένε πουτάνα και γέννησε εσένα το ρουφιάνο, εσένα φίδι κολοβό, εσένα που δε θα βγεις ζωντανός από δω μέσα».
«Μαρία».