Η δημιουργία και η κριτική αποτελούν στοιχειακή μορφή του διαλόγου. Η λειτουργία της θεατρικής κριτικής βρίσκεται μέσα στην πνευματική, την καλλιτεχνική διαδικασία: δραματουργία – παράσταση- κοινό. Αποτελεί στοιχειακό μέρος του διαλόγου με το δημιουργική και τη δημιουργία.
Σήμερα το ρόλο της θεατρικής κριτικής επιχειρούν να υποκαταστήσουν οι λεγόμενες «δημόσιες σχέσεις», η «παραθεατρική φιλολογία» προκατασκευάζοντας γνώμη έξω από το κύκλωμα της καλλιτεχνικής διαδικασίας και αλλοιώνοντάς το. Ταυτόχρονα η «μετατροπή» της Τέχνης και του καλλιτέχνη σε «καταναλωτικό» προϊόν, καθώς και οι αντικαλλιτεχνικοί φορείς της θεατρικής «παραγωγής», θέτουν στην κριτική νέα καθήκοντα και σφαιρικότερη αντιμετώπιση της υποβάθμισης της θεατρικής Τέχνης.