«Ο λόχος μου ήταν η οικογένειά μου, το όπλο μου ήταν ο εγγυητής και προστάτης μου, και ο κανόνας μου ήταν σκότωσε ή θα σκοτωθείς. Δεν ένοιωθα οίκτο για κανέναν. Η παιδική μου ηλικία είχε χαθεί χωρίς να το ξέρω.»
Ο πόλεμος τον άγγιξε για πρώτη φορά στα δώδεκά του. Μέχρι τότε το μόνο όπλο που είχε κρατήσει ήταν ένα ψεύτικο τουφέκι από μπαμπού.
Δεν θυμάται πότε κράτησε καλάσνικοφ για πρώτη φορά. Δεν θυμάται πότε πυροβόλησε για τελευταία φορά.
Ιανουάριος του 1993. Ο εμφύλιος στη Σιέρα Λεόνε μαίνεται. Ο αντάρτες καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Εγκαταλελειμμένα χωριά, πυρπολημένα σπίτια, σφαγές. Ο εθνικός στρατός στρατολογεί παιδιά στη μάχη εναντίον των ανταρτών.    
Ένα μοναδικό χρονικό για την αθέατη βία του πολέμου. Για τα παιδιά στρατιώτες της Αφρικής που χάνουν για πάντα την παιδική τους ηλικία, παραδομένα στα όπλα, στα ναρκωτικά και στις πολεμικές ταινίες.

Ο Ισμαήλ Μπεά στην πολυσυζητημένη, σοκαριστική αυτοβιογραφική του μαρτυρία για τον εμφύλιο πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε.

Ακούστε το ραδιοφωνικό spot: