Τούτο το μυθιστόρημα είναι ένας φόρος τιμής στα μεθυσμένα καλοκαίρια που ζήσαμε, σ’ αυτά που μας ξέφυγαν μεσ’ απ’ τα χέρια, σε όσα προσπερνούν ερήμην μας, και σε κείνα που πάντα προσδοκούμε, ελπίζοντας να εξιλεωθούμε για την ατολμία μας. Και… μια αύρα μνήμης για τους επιλήσμονες του έρωτα.