Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο Σιλβέστρος που καταφτάνει στη μικρή πόλη, ξυπνάει παλιές πληγές και, χωρίς να κουνήσει - φανερά τουλάχιστον - το χέρι του, τους κάνει όλους μαλλιά κουβάρια; Δαίμονας του έρωτα; Κοσμοπολίτης; Πράκτορας; Φακίρης;
Κι αν τίποτε απ' όλα αυτά, τότε, πώς δικαιολογείται η ταυτόχρονη εμφάνισή του μ' ένα πράσινο Φίατ που ξανάφερε στην επιφάνεια ιστορίες βυθισμένες πιο βαθιά κι από το θησαυρό των Ωρεών; Και τι σημαίνει αυτό το όνομα - αν πρόκειται για όνομα; Τελικά: Ένα μυθιστόρημα, όπου ο συγγραφέας και ο αναγνώστης, κάθε τόσο, κλείνουν με νόημα το μάτι ο ένα στον άλλο.