Παντρεύτηκε τον Θανάση η Ματούλα. Ευκατάστατος και περασμένα τα σαράντα εκείνος, είκοσι ένα χρόνων και όμορφη εκείνη. Σωστό αγρίμι από τη φτώχεια και την καταπίεση, σαράκι μέσα της το φευγιό από το σπίτι.

Και ρίζωσε με τον Θανάση και έκανε ένα παιδί μαζί του. Η καρδιά της όμως ήταν γραφτό να επαναστατήσει.

Στέλιος το όνομα, ετών τριάντα. Μελαχρινός και λεβεντόκορμος, αγαπημένος ανιψιός του άντρα της.

Στο γλέντι του γάμου της τον πρωτοείδε η Ματούλα να χορεύει ζεϊμπέκικο και να σείεται ο τόπος. Σηκώθηκε κι εκείνη, έτσι με το νυφικό, και χόρεψε μαζί του. Μονόδρομος η ευτυχία, μονόδρομος και καταστροφή. Ανάσα δεν παίρνεις.....