«Αυτή η αργή μέρα» είναι κάποιο Σάββατο της δεκαετίας του ’50 σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Βορείου Ελλάδος. Την επαύριο ο Αργύρης Μιχάλογλου πρόκειται να παντρευτεί, ο μεγάλος του αδελφός (ο οποίος έχει επιστρέψει μετά από δεκαετή απουσία) να ξαναφύγει και η Αμαλία, η μάνα τους, που επί είκοσι πέντε χρόνια αρνείται να βγει από το σπίτι και τις τρεις τελευταίες εβδομάδες παραμένει έγκλειστη στο δωμάτιό της, να πάει στο ψυχιατρείο. Έτσι σχεδιάζονταν τα πράγματα, ωστόσο η αποκάλυψη του μυστικού της Αμαλίας θα κάνει «το ποτάμι να γυρίσει προς τα πίσω».

Αυτή η αργή μέρα προχωρούσε είναι το πρώτο βιβλίο της Νίκης Αναστασέα, κυκλοφόρησε το 1998 και τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου του περιοδικού Διαβάζω.

Μυθιστόρημα σύνθετο στην οικοδόμησή του και υποβλητικό στο κλίμα που δημιουργεί.
Eλισάβετ Κοτζιά, Η Καθημερινή

Με το μυθιστόρημά της «Αυτή η αργή μέρα προχωρούσε» κατορθώνει να συνθέσει ένα πανόραμα χαρακτήρων και συμπεριφορών, προσωπικών σχέσεων και παθών, με κοινωνικό, ιστορικό και γεωγραφικό υπόβαθρο.
Κώστας Καρακώτιας, Εξουσία

Το γράψιμο της Νίκης Αναστασέα έχει ένα μεγάλο χάρισμα: έχει ανάσα και η ανάσα αυτή έχει μεγάλη αντοχή.
Κλαίρη Μιτσοτάκη, Ο Πολίτης

Η Νίκη Αναστασέα μάς χάρισε στιγμές όχι απλώς ανεπανάληπτες αλλά σημεία αναφοράς.
Χρίστος Παπαγεωργίου, Η Αυγή

Ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας της ώρας εκείνης, της κρίσιμης, της ώρας της κρίσης, όπου όλα κρίνονται. Κρίνεται μια ζωή, πολλές ζωές, γιατί ακριβώς μια ζωή δεν στέκεται ούτε μόνη της ούτε από μόνη της.
Θανάσης Χατζόπουλος, Νέα Εστία