Παρίσι, 1926. Η ζωή αποζητά να εκραγεί και η τέχνη να την καταγράψει. Στα τέλη Ιανουαρίου σταματώ να ποζάρω για τους ζωγράφους κι αρχίζω να εργάζομαι ως γραμματέας στις εκδόσεις Αλτερέ. Η νέα μου δουλειά είναι να ακούω κάθε μέρα τον Ραούλ να μου υπαγορεύει ερωτικές ιστορίες, να προκαλεί τη φαντασία και το κορμί μου με την αφήγησή του.
Η προσωπική μου ταραχή είναι γι’ αυτόν κριτήριο: αν η δική μου έξαψη, όσο ακούω και γράφω, τον διεγείρει περισσότερο από την ιστορία που σκαρφίζεται, τότε το ερωτογράφημα είναι επιτυχημένο.
Η αναστάτωσή μου εντείνεται όταν εκείνος αρχίζει να εμπνέει εμένα, κι εγώ αρχίζω να γράφω γι’ αυτόν. Κι ακόμα περισσότερο, όταν αρχίζω να τον ερωτεύομαι. Η γραφή είναι η χειραφέτησή μου· μα το να γράφω γι’ αυτόν γίνεται η παγίδα μου.