Αμφισβητίας και ανατρεπτικός, τρυφερός και παράφορος, ο Θωμάς Γκόρπας αποτελεί μια ιδιαίτερη φωνή της μεταπολεμικής μας ποίησης – και δεν είναι τυχαίο ότι τον έχουν χαρακτηρίσει τον πρώτο Έλληνα «μπιτ» ποιητή. Η ζωή του υπήρξε απόλυτα συνεπής προς την τέχνη του. Πολυτεχνίτης, διορθωτής, λογιστής, βιβλιοπώλης, εργάτης, δημοσιογράφος, ασχολήθηκε με το λαϊκό τραγούδι και τον κινηματογράφο, γράφοντας σενάρια.

Βαθιά αντισυμβατικός, ευαίσθητος δέκτης των κραδασμών της εποχής εξεγερμένος ρομαντικός, σαρκαστικός όσο δεν παίρνει και καταγγελτικός ενίοτε, ο Γκόρπας παρακολουθεί με τρυφερότητα την εν τω κόσμω πορεία του ανθρώπου προς το μηδέν. Στο έπος της καθημερινότητάς του χωράει η ρουτίνα και η πολιτική, η καταπίεση και ο έρωτας, η απώλεια και η ελπίδα, η πίστη στο μέλλον. Στην ποίηση και την ποιητική του πρόζα, μεγαλύνονται τα αισθήματα, οι τόποι, οι κινήσεις της καθημερινότητας με μια τρυφερότητα που ενίοτε γίνεται επιθετική και η εξουσία, σε όλες τις εκφάνσεις της, χλευάζεται και καταγγέλλεται με τον πλέον ευθύ και άμεσο τρόπο.

Η ποίηση του Γκόρπα αποπνέει την αυθεντική μαγκιά του ανθρώπου και του ποιητή που ποτέ δε μάσησε τα λόγια του για ν’ αρέσει, που έγραφε με το αίμα της ίδιας της ψυχής του.