Στιγμές και εικόνες οικείες, αλήθειες και ψέματα που κυλάνε παρασυρμένα από το φως και το νερό, στοιχεία όλα του έρωτα ως πηγή ζωής, τα οποία και συνθέτουν τα ποιήματα της Βάσως Παπαχρήστου. Ο έρωτας είναι η αόρατη κλωστή που δένει τα σώματα μας. Το ψέμα όμως, η προδοσία του άλλου και του ίδιου μας του εαυτού, την κάνει βελόνα… Όταν ο χρόνος περάσει κι η βροχή τα ξεπλύνει όλα, τότε τι μένει;… Ίσως μόνο «βρεγμένα ψέματα». Ανάρμοστος πόνος άνιση πάλη. Ναρκοθετείς τον έρωτά μου τόσες ανατινάξεις, τόσες στρεβλώσεις, εσύ, μισός, παντού. Και για τ’ αγριολούλουδα που λέγαμε; Κουβέντα! Αλλά… και τι να πεις! Στις ανοιχτές τις θάλασσες, το ξέρεις, ακούγονται ολοκάθαρα οι λέξεις, ενίοτε ηχούν. Κοκκινωπά κοράλλια στο λαιμό φοράω τα ψέματά σου.