Οι τέσσερις μονόλογοι αυτού του βιβλίου, τρεις γυναικείοι και ένας αντρικός, διαθέτουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την απόγνωση. Είναι μονόλογοι ατόμων της μεσοαστικής ή και μικροαστικής τάξης που, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, βρέθηκαν σε προσωπικό αδιέξοδο. Με δήθεν αφέλεια, η οποία καταλήγει να γίνει χιούμορ πικρό, οι ήρωες του Μπέννετ αφηγούνται λεπτομέρειες του βίου τους, φιλοτεχνώντας για τον αναγνώστη/θεατή ένα κοινωνικό μωσαϊκό της Βρετανίας του 20ου αιώνα, όπου το ψυχικό αδιέξοδο είναι η συνηθέστερη κατάληξη του μέσου ανθρώπου.