Η Δήμητρα Λέτσα επιστρέφει στην ποίηση μετά από 17 χρόνια, καταθέτοντας στη δεύτερη αυτή συλλογή της μια μαρτυρία για την πορεία του ανθρώπου μέσα στην καθημερινότητα, όπως την ορίζουν οι αποτυχίες, οι ματαιώσεις και οι διαψεύσεις και τη χρωματίζει η επίγνωση. Λιτή και απέριττη, η ποίησή της μιλάει για όσα η ζωή δίνει και παίρνει, οδεύοντας στο αμετάκλητο.

Θα παίξω βόλους
με τις κόρες των ματιών σου
εξαλείφοντας τα σχήματα
που ακατάπαυστα
με θρυμματίζουν
τρίβοντας πάνω μου
κομμάτι κομμάτι τον εαυτό σου.