Στην όγδοη ποιητική του συλλογή, ο Γιάννης Τζανετάκης ανασκάπτει την ιδέα του χρόνου, η οποία ανατρέπει ανά πάσα στιγμή τις σχέσεις και μετατοπίζει τα αισθήματα. Εστιάζοντας στη σχέση πατέρα-γιου και στην αναστροφή της διερευνά τις άδηλες διαδρομές της θνητότητας ως μοιραίας κατάληξης με ολιγόστιχα ποιήματα που αναζητούν την ουσία στην απλότητα. Εορτάζει Όσο το τίποτα εορτάζει θα πενθεί το κάτι. Μ’ έκανες από φρύγανα πιάνω εύκολα φωτιά. Και τόσος μόνο μένω για να βρει κι η επόμενη να κάψει. Ό,τι ελπίζω το παλιώνω πριν το δω απ’ την ψυχή μου γέρασε πιο γρήγορα το μάτι.