Είκοσι πέντε διηγήματα – έμμονες ιδέες.
Γυναίκες που πάντα επιστρέφουν από αναπάντεχες διαδρομές.
Η λάμψη που θρυμματίζει τους καθρέφτες με σφυρί.

Ζώα, πολλά ζώα, που ζούνε στη ζωή μου ή στο μυαλό, σ’ έναν αυθαίρετο, μυστικό Κήπο – Ενυδρείο. Λοξό, ειρωνικό αεράκι κάτω απ’ το σκίαστρο των γαριφάλων, που σώζει ανάποδα τη μνήμη και την Ιστορία.

Έμμονες ιδέες σε σταθερές μεταβλητές.
Διηγήματα – αδέσποτα σκυλιά; Πάντως τριποδίζουν στον
υπερυψωμένο χωματόδρομο που ταξιδεύει μόνος του.