Χρονολόγιο

1923: γεννιέται στο Ροστόφ της Ρωσίας από Ρωσίδα μητέρα και πατέρα Έλληνα στην καταγωγή, με Ρωσίδα μητέρα.

Η μικρή Κίρα ήταν το μοναδικό παιδί σε μια οικογένεια διανοουμένων και γι' αυτό είχε την προσοχή όλων.
Το σπίτι στο Ροστόφ, όπου μεγάλωσε, ήταν γεμάτο βιβλιοθήκες και η Κίρα είχε από μικρή συντροφιά τους ήρωες της ρωσικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

1932: διάφορες συνθήκες αναγκάζουν την οικογένειά της να εγκαταλείψει την πόλη τους, και να καταφύγουν στην Ελλάδα, μια χώρα για την οποία ό,τι γνώριζαν προερχόταν από τα βιβλία.

Η οικογένεια εγκαθίσταται στην Αθήνα, σε δυο δωμάτια ενός ξενοδοχείου για οικογένειες που, όπως όλα τα ξενοδοχεία της εποχής, δεν επέτρεπε τα κατοικίδια ζώα, με τα οποία είχε μεγαλώσει η μικρή Κίρα.

Μόλις μετακομίζουν σε δικό τους σπίτι, η Κίρα ζητάει ένα γατάκι. Τα ζώα έπαιζαν πάντα σημαντικό ρόλο στη ζωή της. Πολλά μάλιστα γλίστρησαν αργότερα και στις σελίδες των βιβλίων της.

Η Κίρα πηγαίνει σε ένα καλό ιδιωτικό ελληνικό δημοτικό. Παρότι δεν υπάρχει οικονομική άνεση στην οικογένεια, οι γονείς της δίνουν μεγάλη σημασία στη μόρφωση της μοναχοκόρης τους. Εκεί όμως αντιμετωπίζει προβλήματα, καθώς δε γνωρίζει την ελληνική γλώσσα. Καταφέρνει όμως σιγά σιγά να αντεπεξέλθει στις ανάγκες του σχολείου.

Τις πολλές ώρες που περνάει μόνη της, τις αφιερώνει στο διάβασμα και στις πρώτες της λογοτεχνικές προσπάθειες. Γράφει στα ρωσικά το δικό της περιοδικό, το οποίο ονομάζει Ρόζα, που σημαίνει τριαντάφυλλο. Λόγω της γλώσσας, μοναδικοί αναγνώστες της είναι οι γονείς της. Εκείνη όμως συνεχίζει να το "εκδίδει" με επιμέλεια κάθε μήνα.

1935: ο πατέρας της παίρνει μετάθεση για τη Θεσσαλονίκη. Το γεγονός αυτό φέρνει μεγάλη χαρά στην Κίρα, αφού η Θεσσαλονίκη ήταν η πρώτη ελληνική πόλη που αντίκρισε η οικογένεια όταν ήρθαν με το πλοίο από τη Ρωσία. Εκεί γράφεται στο Γερμανικό Σχολείο, καθώς τα γερμανικά τα γνωρίζει από μικρή πολύ καλά. Στην πόλη αυτή κάνει καλούς φίλους και φλερτάρει για πρώτη φορά.

Εκεί θα γράψει και το πρώτο της διήγημα στα ελληνικά, τρία μόλις χρόνια μετά τον ερχομό της στην Ελλάδα, και θα το δει δημοσιευμένο στο αγαπημένο περιοδικό των παιδιών, Διάπλασις των Παίδων. Η Κίρα Σίνου δεν έπαψε ποτέ να επαναλαμβάνει πως όφειλε πολλά στο Γρηγόρη Ξενόπουλο, παρότι δεν τον γνώρισε ποτέ προσωπικά.

Από το ίδιο περιοδικό κερδίζει το πρώτο της λογοτεχνικό βραβείο με το ψευδώνυμο "Άνθος του Μαΐου".

Παρότι τα ελληνικά δεν είναι η μητρική της γλώσσα και γνωρίζει ήδη καλά άλλες δύο γλώσσες, γερμανικά και ρωσικά, η Κίρα διδάσκεται σε ιδιαίτερα μαθήματα γαλλικά και αγγλικά. Τελικά, είναι η "πολυγλωσσία" της αυτή που θα αποτελέσει την αφορμή να ασχοληθεί και επαγγελματικά, αργότερα, με τη λογοτεχνία, ξεκινώντας από μεταφράσεις.

Στη Θεσσαλονίκη, τελειόφοιτη μαθήτρια, τη βρίσκει η δικτατορία του Μεταξά, ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος και η Κατοχή.

Την περίοδο της Κατοχής, προσλαμβάνεται από την υπηρεσία των σιδηροδρόμων, για να μεταφράζει υπηρεσιακά έγγραφα. Χωρίς να ανακατεύεται με την πολιτική και την αντίσταση, δε διστάζει να προσφέρει τη βοήθειά της σε αντιστασιακούς, μέσω των γνωριμιών που αποκτάει λόγω της δουλειάς της.

Λίγο αργότερα, αρρωσταίνει σοβαρά από τύφο και κινδυνεέυι να χάσει τη ζωή της, περνώντας πολύ καιρό στο νοσοκομείο. Τελικά, διαφεύγει τον κίνδυνο και σιγά σιγά επιστρέφει στην καθημερινή της ζωή. Η αρρώστια όμως αφήνει μόνιμα σημάδια στην υγεία της.

Μετά την Κατοχή, σκέφτεται να σπουδάσει γεωπονία, αφού αγαπάει πολύ τα λουλούδια και της αρέσει η ιδέα να μάθει να τα φροντίζει. Όταν όμως μαθαίνει ότι στα μαθήματα συμπεριλαμβάνονται και τα μαθηματικά, αλλάζει αμέσως γνώμη, γιατί ποτέ δεν τα συμπάθησε ως μαθήτρια. Η ιατρική είναι μια επιστήμη που την ελκύει επίσης, όμως τα χρόνια εκείνα το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης δε διέθετε Ιατρική Σχολή. Τελικά, αποφασίζει να σπουδάσει ξεναγός, αξιοποιώντας τις γνώσσεις της στις ξένες γλώσσες αλλά και την αγάπη της για την Ιστορία.

Στη συνέχεια, αλλάζει διάφορες δουλειές, τελικά όμως το 1948 προσλαμβάνεται και εργάζεται για τη ΔΕΗ στη Θεσσαλονίκη, ενώ παράλληλα ασκεί και το επάγγελμα της ξεναγού. Αρκετά χρόνια αργότερα, δέχεται την πρόταση γάμου από τον Γιώργο Σίνο, με τον οποίο έκανε παρέα τα πρώτα δύσκολα χρόνια στην Αθήνα. Έτσι, ζητάει μετάθεση για την Αθήνα, και από το οικονομικό τμήμα όπου αρχικά την τοποθετούν, σύντομα περνάει στην υπηρεσία εκπαιδεύσεως, όπου μπορεί να προσφέρει πολύ περισσότερα. Στη θέση αυτή, είναι υπεύθυνη για τα παιδιά των τεχνικών σχολών που απορροφώνται στη ΔΕΗ. Η Κίρα Σίνου παραλαμβάνει τις αιτήσεις τους, προσπαθεί να βρει μια θέση για τον καθένα, έχει έναν καλό λόγο για όλους.

1963: Γεννιέται ο μονάκριβος γιος της, Λεωνίδας.

Η δικτατορία τη βρίσκει σε αυτή τη δουλειά. Η εμπειρία της από τη συγκεκριμένη θέση αποτυπώνεται στο βιβλίο Μια χαραμάδα φως.

1971: παίρνει μειωμένη σύνταξη από τη ΔΕΗ και αρχίζει, χάρη σε μια φίλη της, να κάνει μεταφράσεις για τα ΒΙΠΕΡ του Πάπυρου και για τις εκδόσεις Άγκυρα. Αυτή είναι και η πρώτη της επαφή με τον κόσμο του βιβλίου, από την πλευρά του δημιουργού πλέον και όχι του αναγνώστη.

Το 1975 ένα διήγημά της, από τις πρώτες της ενήλικες συγγραφικές δοκιμές, βραβεύεται από το Σύλλογο Δελφικών Αμφικτιονιών. Τότε κάποιος εκδότης τής προτείνει να γράψει μια συλλογή. Έτσι, προκύπτει το βιβλίο με διηγήματα-βιώματα από την Κατοχή και τη μετακατοχική περίοδο με τίτλο Πήραμε τη ζωή μας λάθος, από τις εκδόσεις Γλάρος.

Αμέσως μετά γράφει το βιβλίο Στη χώρα των μαμούθ. Αυτό, το πρώτο της μυθιστόρημα, δεν έχει σε τίποτα να κάνει με προσωπικές εμπειρίες. Η συγγραφέας παιδικού βιβλίου και φίλη τής Κίρας Σίνου, Άλκη Γουλιμή, τη συμβούλεψε να δώσει το χειρόγραφο να το διαβάσουν στις εκδόσεις Κέδρος, που τότε δε διέθεταν ακόμα "αναγνώστη" ειδικά για τα παιδικά βιβλία. Έτσι, ανατίθεται στο Λάμπη Ράππα να το διαβάσει. Αυτός παίρνει τη γνώμη της Βίτως Αγγελοπούλου, γνωστής εκπαιδευτικού και κριτικού. Εκείνη αναγνωρίζει την αξία του μυθιστορήματος και παροτρύνει τον εκδοτικό οίκο να το εκδώσει.

1977: Το βιβλίο πήρε το δρόμο για το τυπογραφείο, και έτσι ξεκίνησε η μακρά συνεργασία της Κίρας Σίνου με τις εκδόσεις Κέδρος. Κερδίζει αμέσως την αγάπη των νεαρών αναγνωστών και από τότε μέχρι σήμερα γνωρίζει συνεχείς επανεκδόσεις, ενώ έχει εμπνεύσει και πολλούς νεότερους συγγραφείς να ασχοληθούν με την προϊστορική περίοδο.

Από την έκδοση του έργου της αυτού, άρχισε να γράφει ασταμάτητα. Το ένα της βιβλίο διαδέχεται το άλλο, μέχρι τους Χρυσοφύλακες γρύπες, έργο που ολοκλήρωσε αλλά δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο. Μια άλλη λογοτεχνική ιδέα της - τη συγγραφή ενός βιβλίου για τη ναυμαχία της Ναυπάκτου - είχε ξεκινήσει να την υλοποιεί με τη συνεργασία της Έρικας Αθανασίου, η οποία την ολοκλήρωσε (Στο σταυροδρόμι της ημισελήνου, Κέδρος, 2010).

Ήταν, και δικαίως, περήφανη για το έργο της, αφού είχε γράψει όλα τα είδη μυθιστοριογραφίας, κάτι που έχουν πετύχει λίγοι συγγραφείς: ιστορικό μυθιστόρημα, μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, ταξιδιωτικό, αστυνομικό, κοινωνικό, διηγήματα και παραμύθια.

Η απάντηση στην ερώτηση γιατί γράφει για παιδιά, ήταν: "Έχω την τύχη να θυμάμαι ακόμα την παιδική μου ηλικία και γράφοντας αποτείνομαι στο παιδί που είναι μέσα μου και ίσως τα παιδιά να το νιώθουν". Και στην ερώτηση τι προσφέρει το παιδικό βιβλίο, εκείνη, δίπλα σε όλα τα άλλα, πρόσθετε: "φιλία. Ο άνθρωπος της πόλης απομονώνεται όλο και περισσότερο, και το βιβλίο είναι ο πιο πιστός φίλος. Και το πιστεύω αυτό που λέω, γιατί για μένα το βιβλίο στάθηκε ένας μεγάλος φίλος, ίσως και ο καλύτερος που είχα στη ζωή μου".

Επίσης, ποτέ δε σταμάτησε να μεταφράζει λογοτεχνικά κείμενα στα ελληνικά. Μετέφρασε πάνω από 100 βιβλία από τέσσερις γλώσσες (ρωσικά, γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά). Μεταξύ αυτών, έργα των Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Γκόγκλο, Σολζενίτσιν, Έντε, Μπάουμαν, Λιχάνοφ, Στάινμπεκ. Τις μεταφραστικές της δραστηριότητες τις έβλεπε ως μια εξίσου δημιουργική εργασία και είχε πει στο παρελθόν ότι, παρ' όλο που το μυαλό της γεννούσε συνεχώς καινούριες ιστορίες, της χρειαζόταν μια ανάπαυλα ανάμεσα στα βιβλία που έγραφε.
Αφού είχε πια καθιερωθεί ως συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, αποδέχτηκε την πρόταση της προέδρου της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, Αγγελικής Βαρελλά, να γίνει αντιπρόεδρος αυτού του σπουδαίου και δραστήριου λογοτεχνικού σωματείου, θέση που διατήρησε μέχρι το θάνατό της.

Όχι μόνο τα βιβλία της, αλλά και η ίδια μιλούσε κατευθείαν στις νεανικές καρδιές. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ήταν συχνά προσκεκλημένη σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα, προκειμένου να γνωρίσουν οι νεαροί μαθητές τη συγγραφέα πολλών από τα αγαπημένα τους μυθιστορήματα.

1995: γεννιέται η πολυαγαπημένη της εγγονή, Κίρα Σίνου, που δίνει πολύ μεγάλες χαρές στην περήφανη γιαγιά, που χαίρεται ιδιαίτερα την παρέα της εγγονής της

27 Σεπτεμβρίου 2007: η Κίρα Σίνου έφυγε από τη ζωή. Έφυγε όπως έζησε. Δούλευε στον υπολογιστή της όταν ένιωσε αδιαθεσία και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα, αυτά που την είχαν βασανίσει αρκετά στη ζωή της. Είχε πάει και άλλες φορές στο νοσοκομείο για τον ίδιο λόγο, αλλά τις προηγούμενες φορές είχε γυρίσει στο σπίτι της ύστερα από λίγες μέρες. Αυτήν τη φορά δε γύρισε. Ήταν ο γιος της, Λεωνίδας, που έκλεισε τον υπολογιστή.

Για το έργο της έχουν γραφτεί πάρα πολλά άρθρα σε λογοτεχνικά αλλά και σε γενικού ενδιαφέροντος έντυπα. Βιβλία της βρίσκονται στον κατάλογο βιβλίων για τις βιβλιοθήκες των σχολείων, και κείμενά της φιλοξενούνται στα σχολικά βιβλία. Εκπροσώπησε τη χώρα μας σε διεθνείς εκθέσεις βιβλίου, και το έργο της έχει γίνει αντικείμενο μελέτης σε πολλές διπλωματικές εργασίες. Βραβεύτηκε από δεκάδες φορείς, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, για το συγγραφικό και για το μεταφραστικό της έργο.

Τόλμησε να διαπραγματευτεί θέματα σχετικά άγνωστα μέχρι τότε, και να γράψει από επιλογή μυθιστορήματα που ανήκαν σε είδη που θεωρούνταν γενικά "παραλογοτεχνικά" (αστυνομικό μυθιστόρημα, επιστημονική φαντασία), επιβάλλοντας τελικά μια άλλη προσέγγισή τους.

Αγαπήθηκε όσο λίγοι συγγραφείς από το κοινό της, τα παιδιά και τους νέους, αλλά και από τους ανοιχτόμυαλους εκπαιδευτικούς. Αγάπησε και βοήθησε όσο ελάχιστοι το παιδικό βιβλίο και τους ανθρώπους του. 

Για όλους αυτούς, και αναρίθμητους άλλους λόγους, θα βρίσκεται πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μας.

Το χρονολόγιο έχει βασιστεί στο βιβλίο της Έρικας Αθανασίου, Κίρα Σίνου - Η αγαπημένη σύντροφος των παιδικών μας χρόνων (Κέδρος, 2008).

 

 

 

Το έργο της

Λίγοι συγγραφείς γνωρίζουν τα ενδιαφέροντα των παιδιών τόσο καλά όσο η Κίρα Σίνου. Όμως η πολύπλευρη αυτή συγγραφέας κατόρθωσε κάτι ακόμη πιο δύσκολο: να διαμορφώσει τα ενδιαφέροντα των παιδιών, να τους εμπνεύσει τη διάθεση για γνώση. Οι ποικίλες δικές της πνευματικές αναζητήσεις αποτυπώθηκαν στα 33 βιβλία της με τρόπο τέτοιο ώστε να γίνονται προσιτές και ελκυστικές στους νεαρούς αναγνώστες της.

Ξεχώρισε με το έργο της τόσο χάρη στα θέματα που επέλεγε –και τα αντλούσε από την παλαιοντολογία και την προϊστορία, από την ιστορία και τη σύγχρονη ζωή–, όσο και χάρη στον τρόπο της αφήγησης –που ενώ μετέρχεται κλασικά αφηγηματικά μέσα δίνει ένα σύγχρονο αποτέλεσμα–, αλλά και για το ότι παρέχει γνώση χωρίς διδακτισμό, καθώς έδινε πάντα στα παιδιά, μέσα από κείμενα με ενδιαφέρουσα πλοκή και πολλή δράση, που κρατάει το ενδιαφέρον τους αμείωτο, τεκμηριωμένα στοιχεία γύρω από τα θέματά της.

Η κατηγοριοποίηση του έργου της είναι ιδιαίτερα δύσκολη, δεδομένου ότι σε κάθε της βιβλίο θίγονται πλήθος θεμάτων, θα μπορούσαμε όμως να ξεχωρίσουμε τους εξής θεματικούς άξονες:
 

Παλαιοντολογικά – προϊστορικά – ιστορικά θέματα

Η Κίρα Σίνου ερευνούσε εκτενώς την εποχή που την ενδιέφερε, ώστε το ιστορικό πλαίσιο κάθε βιβλίου της να είναι απολύτως τεκμηριωμένο και ακριβές. Εστίασε μάλιστα σε ιστορικά πρόσωπα και περιόδους που είναι λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό, αναδεικνύοντάς τα.

Το Στη χώρα των μαμούθ, που είναι και το δημοφιλέστερο διαχρονικά βιβλίο της, η Κίρα Σίνου μας μεταφέρει στην προϊστορική Ελλάδα. Ένας μικρός πρωτόγονος ξεκινάει από την Χαλκιδική και κατευθύνεται νότια για να βρει τη φυλή του πατέρα του. Η πορεία του ανάμεσα σε κινδύνους και περιπέτειες αποτελεί τον αφηγηματικό ιστό μέσα από τον οποίο ταξιδεύουμε στην χαμένη αυτή εποχή. 

Το τέλος των τεράτων ζωντανεύει με συναρπαστικό τρόπο και με απόλυτο σεβασμό στα επιστημονικά δεδομένα τα τέλη του Μεσοζωικού αιώνα, λίγο πριν από την εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Ήρωας του βιβλίου είναι ένα προϊστορικό εντομοφάγο, το δελταθηρίδειο. Μαζί του ζούμε τον αγώνα του για επιβίωση και γνωρίζουμε τα ζώα και τα φυτά, τους διάφορους δεινόσαυρους και τα πρωτόγονα θηλαστικά της εποχής εκείνης.

Το βιβλίο Στο σκοτάδι της σπηλιάς μας αφηγείται με λογοτεχνικό τρόπο την ανακάλυψη τεσσάρων σπουδαίων σπηλαίων, χάρη στα οποία οι επιστήμονες κατάφεραν να γνωρίσουν τη ζωή των προϊστορικών ανθρώπων.

Στο Άννα και Θεοφανώ – πριγκίπισσες στα ξένα γνωρίζουμε δύο Βυζαντινές πριγκίπισσες που, παντρεμένες με ξένους μονάρχες, σημάδεψαν για πάντα τις ξένες χώρες στις οποίες έζησαν προσφέροντάς τους ένα άνοιγμα προς το βυζαντινό πολιτισμό. Η πορφυρογέννητη Άννα, αδελφή του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου και η Θεοφανώ, ανιψιά του αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή, υπήρξαν γυναίκες πολύ αξιόλογες, παρέμειναν όμως σχεδόν άγνωστες στην Ελλάδα. Στο βιβλίο της η Κίρα Σίνου αποκαθιστά τη μεγάλη αυτή αδικία, ζωντανεύοντας με μοναδικό τρόπο τις δύο πριγκίπισσες.

Οι χρυσοφύλακες γρύπες είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που μιλά για τους Σκύθες, τη ζωή και τις συνήθειές τους, με πρωταρχική πηγή την “Μελπομένη”, τον τέταρτο τόμο της ιστορίας του Ηρόδοτου. Ο λαός αυτός είχε απασχολήσει ιδιαίτερα και τον πατέρα της Κίρας Σίνου, και η συγγραφή του βιβλίου ήταν μια υπόσχεση προς εκείνον, την οποία μετά από πολλά χρόνια έρευνας κατάφερε να εκπληρώσει.

 

Αφιερωμένα στη Θεσσαλονίκη –την τόσο φιλόξενη και αγαπημένη για τη συγγραφέα μας πόλη– και τη Μακεδονία γενικότερα, είναι δύο ακόμη ιστορικά μυθιστορήματα: Στην πόλη του Αϊ-Δημήτρη, ένα μυθιστόρημα για την τόσο σημαντική και πολυτάραχη ιστορία της πόλης και Κάτω από τον ήλιο της Μακεδονίας, ένα μυθιστόρημα για τον Αλέξανδρο τον Πρώτο, τον πολύ σπουδαίο Μακεδόνα βασιλιά που η ζωή και η δράση του επισκιάστηκε από αυτήν του συνονόματου τρισεγγονού του.

Η ιστορική Ναυμαχία της Ναυπάκτου του 1571 ζωντανεύει στο βιβλίο Στο σταυροδρόμι της ημισελήνου, που η Κίρα Σίνου έγραψε μαζί με την Έρικα Αθανασίου, και εκδόθηκε μετά τον θάνατό της.

Περιπέτειες και ιστορίες μυστηρίου

Πρωτοπόρος και τολμηρή, έγραψε ιστορίες μυστηρίου για παιδιά όταν το είδος ήταν ακόμα παραγνωρισμένο, και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωσή του στην Ελλάδα. Οι ιστορίες της έχουν σφιχτή πλοκή και πολύ ζωντανούς χαρακτήρες.

Στην κατηγορία αυτή, εξέχουσα θέση κατέχει η πολυδιαβασμένη Τριλογία του πύργου (Το αίνιγμα του πύργου, Το συμβόλαιο του πύργου, Ο αιχμάλωτος του πύργου).

Μέσα από την αστυνομική πλοκή της ιστορίας, καθώς μια παρέα παιδιών προσπαθούν να ανακαλύψουν τα μυστικά ενός εγκαταλειμμένου πύργου, ο αναγνώστης μαθαίνει πολλά και ενδιαφέροντα σχετικά με την τρομοκρατία, τη λειτουργία των Δικαστηρίων και του Υποθηκοφυλακείου αλλά και ευαισθητοποιείται σε ό,τι αφορά τον όλεθρο που φέρνουν οι πυρκαγιές των δασών.

Ιστορίες μυστηρίου είναι και Το ασημένιο μενταγιόν και Το δαχτυλίδι με το μονόγραμμα.

Επιστημονική φαντασία

Η Κίρα Σίνου έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα επιστημονικά θέματα και τα αξιοποιούσε ιδανικά σε περιπέτειες που κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Το μεγάλο πείραμα είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα στην κατηγορία αυτή. Σε έναν τραυματία που βρίσκεται σε κώμα μεταμοσχεύουν εγκεφαλικά κύτταρα δελφινιού. Το αποτέλεσμα είναι θεαματικό. Ο τραυματίας ξυπνά απ’ το κώμα με καταπληκτικές νοητικές ικανότητες. Ένα έργο προφητικό για την εποχή που γράφτηκε, που καθίσταται ιδιαίτερα επίκαιρο λόγω των ραγδαίων εξελίξεων στο χώρο της βιογενετικής.


Η μηχανή στο υπόγειο μεταφέρει δυο φίλους σ' ένα ταξίδι στο χρόνο, όπου θα συναντήσουν δεινόσαυρους, βροντόσαυρους, ιχθυόσαυρους, παράξενα φυτά, αλλά και ανθρώπους με πλακουτσωτή μύτη, χωρίς χείλια, με μαύρα ακίνητα μάτια και, το κυριότερο, με ουρές.

 

 

Ο τελευταίος βασιλιάς της Ατλαντίδας είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που αφηγείται τις τελευταίες μέρες της μυθικής πολιτείας. Γοητευμένη από τους μύθους για την Ατλαντίδα και με αφορμή τους διαλόγους του Πλάτωνα, η συγγραφέας άφησε ελεύθερη τη φαντασία της προκειμένου να συνθέσει τη δική της ιστορία.

Οι ψαράνθρωποι του ανοιχτού πελάγους είναι μια νέα φυλή που διαθέτει βράγχια και πτερύγια ζει στο βυθό της θάλασσας αγνοώντας την ύπαρξη της στεριάς. Ώσπου, η Ναΐνα, μια όμορφη ψαράνθρωπος θα αναζητήσει τη στεριά και θα γνωρίσει μια άλλη φυλή, ανθρώπους με πόδια και χωρίς βράγχια.

Ζωοφιλικά

Τα ζώα είναι παρόντα στα περισσότερα βιβλία της, όπως έπαιζαν πάντα πολύ σπουδαίο ρόλο στη ζωή της.

Οι ιερές γάτες αποτυπώνουν τη μεγάλη αγάπη της συγγραφέα για τα δημοφιλή τετράποδα. Δεν περιορίζονται όμως σ’ αυτό. Μέσα από την ενδιαφέρουσα ιστορία της Ιλιόνης, ο αναγνώστης ταξιδεύει στην αρχαία Αίγυπτο και μαθαίνει γιατί οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν τις γάτες ιερές και πώς τις τιμούσαν.

Ο σκύλος του μετρό, μέσα από την ανακάλυψη του αρχαίου τάφου ενός σκύλου, στα θεμέλια του μετρό της Αθήνας, μιλάει για την μακραίωνη φιλία των ανθρώπων με τους σκύλους.

Η δυναστεία των Μίσκα είναι μια συλλογή πρωτότυπων ιστοριών που φωτίζουν ιδιαίτερα χαρίσματα των ζώων και ενδιαφέρουσες πτυχές της συνύπαρξής τους με τους ανθρώπους.

 

Αυτοβιογραφικά

Αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία θα βρει κανείς στο μυθιστόρημά της Μια χαραμάδα φως, ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που αποτελεί μια καταγραφή της εμπειρίας της από την υπηρεσία εκπαιδεύσεως της ΔΕΗ, αλλά και από τα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών.

Όμως το κατ' εξοχήν αυτοβιογραφικό έργο της είναι το μυθιστόρημά της για μικρούς και μεγάλους με τίτλο Μορφές τρεμάμενες. Πρόκειται για την ιστορία ενός εννιάχρονου κοριτσιού που από τη Ρωσία βρέθηκε στην Ελλάδα, αρχικά στην Αθήνα και μετά στη Θεσσαλονίκη. Μαζί με την ηρωίδα ζούμε τον αγώνα της να ορθοποδήσει σε μια χώρα της οποίας δεν γνωρίζει καν τη γλώσσα. Οι Μορφές τρεμάμενες είναι ένα βιβλίο συναρπαστικό και απαραίτητο σε όποιον θέλει να γνωρίσει τον άνθρωπο Κίρα Σίνου.

Απαραίτητο ανάγνωσμα για τη γνωριμία μας με τη σπουδαία συγγραφέα  αποτελεί και το βιβλίο της Έρικας Αθανασίου, Κίρα Σίνου – Η αγαπημένη σύντροφος των παιδικών μας χρόνων, που αποτυπώνει όλη την προσωπική και  συγγραφική πορεία της και συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό από όλες τις φάσεις της ζωής της.

 

 

Διηγήματα

Σε τόπους μακρινούς μας μεταφέρει η συλλογή Το γράμμα από το παρελθόν.
Η Λι Σι και οι έξι πειρατές είναι μια συλλογή δεκαπέντε διηγημάτων που διαβάζονται σαν παραμύθια αλλά βασίζονται στην πραγματικότητα.
Ενώ στο βιβλίο Το χριστουγεννιάτικο ρομπότ και άλλες ιστορίες συγκεντρώνονται τρεις πρωτότυπες ιστορίες για την πιο αγαπημένη γιορτή των παιδιών.

Θρύλοι και λαϊκές παραδόσεις

Οι θρύλοι και οι λαϊκές παραδόσεις αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για την Κίρα Σίνου.

Το πνεύμα του βουνού αντλεί από τη γερμανική λαϊκή παράδοση και παρουσιάζει μύθους για το καλό και το κακό. Ενώ στο Υπάρχουν μονόκεροι; Και άλλες ιστορίες μυθικά πλάσματα πρωταγωνιστούν σε τέσσερις ιστορίες με μαγευτική ατμόσφαιρα.

Από την ελληνική λαϊκή παράδοση εμπνεύστηκε η συγγραφέας τις συναρπαστικές περιπέτειες Το αμίλητο νερό και Η νύχτα των καλικαντζάρων.

Βίντεο

Συνέντευξη της Κίρας Σίνου στη Ζάννα Μελά-Φλώρου, Φεβρουάριος 2007





© Ζάννα Μελά-Φλώρου, 2007

Η Κίρα Σίνου για τον "Κέδρο"

Κίρα Σίνου
Τα πρώτα βήματα

        
       Tο πρώτο μου βιβλίο... Σαν το θυμάμαι...


Mόλις είχα πάρει τη μειωμένη σύνταξή μου από τη ΔEH. Aγαπούσα από πάντα τα βιβλία και θυμήθηκα ότι μικρή έγραφα στη Διάπλαση των Παίδων, ήξερα κιόλας κάποιες ξένες γλώσσες και σκέφτηκα ότι κάνοντας μεταφράσεις θα έβρισκα μια ευχάριστη απασχόληση με την οποία θα κέρδιζα επιπλέον χρήματα.

Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησα τις μεταφράσεις. Mια πολύ γνωστή συγγραφέας παιδικών βιβλίων, με την οποία αργότερα έγινα φίλη, μου είπε μια μέρα: «Tι τις θέλεις τις μεταφράσεις; Γράψε καλύτερα κάτι δικό σου». Tης απάντησα κάπως απότομα: «Aρκετά βιβλία κυκλοφορούν. Eίναι ανάγκη να προσθέσω κι εγώ τα δικά μου;»

Mέσα μου όμως αυτή η κουβέντα ρίζωσε και σε λίγο άρχισα να σκέφτομαι πια στα σοβαρά να γράψω ένα βιβλίο για παιδιά. Eκεί που σκάλωνα ήταν το θέμα. Έψαχνα κάτι που να με συγκινεί. Θυμήθηκα, λοιπόν, πως μικρή λάτρευα ό,τι είχε σχέση με την προϊστορία και την παλαιοντολογία. Στο σπίτι μας στη Pωσία είχαμε την Iστορία της Aνθρωπότητας σε πέντε τόμους. Aπό εκεί μου είχε μείνει μια εικόνα όπου μισόγυμνοι, ντυμένοι με τομάρια άνθρωποι πάλευαν με μια πελώρια αρκούδα. Tότε δεν ήξερα ότι οι άνθρωποι ήταν οι νεαντερντάλιοι και η αρκούδα, αρκούδα των σπηλαίων, η μεγαλύτερη που έζησε ποτέ. Eμένα αυτό το θέμα μ’ ενδιέφερε. Θα ενδιέφερε όμως και τα σημερινά παιδιά;

Aποφάσισα να γράψω ένα παιδικό μυθιστόρημα που θα το τοποθετούσα στην παλαιολιθική εποχή, κι ας γινόταν ό,τι ήθελε. Έτσι γεννήθηκε το βιβλίο Στη χώρα των μαμούθ. Mου πήρε αρκετό καιρό να το τελειώσω. Xρειάστηκε να διαβάσω και να ψάξω πολύ, ακόμα και σε καθηγητές Πανεπιστημίου κατέφυγα. Kαι με βοήθησαν πραγματικά.

Kάποτε τέλειωσα. Mα τώρα αντιμετώπιζα ένα πρόβλημα όχι λιγότερο δύσκολο από το γράψιμο. Mπορεί και πιο δύσκολο για μια πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα. Πού θα έβρισκα εκδότη; Tο πήγα στον εκδότη για τον οποίο έκανα μεταφράσεις. Tο κράτησε μερικούς μήνες και μου το επέστρεψε. Tο έστειλα σ’ ένα διαγωνισμό. Mου το βγάλανε εκτός θέματος. Tελικά, ακούγοντας για το πρόβλημά μου, ζήτησε να το διαβάσει μια φίλη μου, συγγραφέας κι αυτή παιδικού βιβλίου, και με συμβούλεψε να το πάω στον Kέδρο. Στον Kέδρο; Oύτε στα όνειρά μου θα τολμούσα κάτι τέτοιο. O Kέδρος για μένα ήταν απρόσιτος. Ένας πολύ μεγάλος και επιλεκτικός οίκος. Πώς θα του πήγαινα βιβλίο εγώ, μια αρχάρια; Tο γύριζα για κάμποσο στο μυαλό μου και τελικά πήρα τη μεγάλη απόφαση. Tι είχα να χάσω, άλλωστε; Tο πολύ πολύ να μου το απέρριπταν.


Tότε τα γραφεία του Kέδρου στεγάζονταν σ’ ένα διαμέρισμα του τρίτου ορόφου, στην Πανεπιστημίου 44. Aκόμα θυμάμαι το χτυποκάρδι μου, όταν στάθηκα μπροστά στην πόρτα με τη σεμνή μπρούντζινη ταμπέλα. Έτρεμα όταν, με το χειρόγραφο σφιγμένο πάνω στο στήθος, δρασκέλισα το κατώφλι του γραφείου. Mπροστά μου αντίκρισα δύο άντρες. O ένας ψαρομάλλης, ο άλλος νέος και μελαχρινός: ο Λάμπης Pάππας και ο Γιάννης Kοντός. Πού να φανταστώ εκείνη τη στιγμή ότι αυτοί οι άνθρωποι θα αποτελούσαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, όπως και ο ίδιος ο Kέδρος. O Λάμπης Pάππας με το καλαμπούρι στο στόμα και τις πολύτιμες συμβουλές, κι ο Γιάννης Kοντός που, όπως έμαθα αργότερα, μόλις είχε πρωτομπεί κι εκείνος στο γνωστό εκδοτικό οίκο, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει. Kαι η σοβαρή μα γλυκιά Nινέττα Mακρυνικόλα, τόσο καλή φίλη και τόσο πιστή στην παράδοση του οίκου. Όταν αργότερα γνώρισα την ψυχή του Kέδρου, την Aθηνά Kαλλιανέση, εντυπωσιάστηκα. Mια πραγματική αρχόντισσα, μια ωραία γυναίκα, ψηλή κι εντυπωσιακή, ντυμένη με ρούχα αεράτα και με πολλές ασημένιες αλυσίδες περασμένες στο λαιμό.

Δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά μου όταν έμαθα ότι δέχτηκαν το βιβλίο μου και, στη συνέχεια, όταν μου έδιναν στοιχεία για τις μεγάλες πωλήσεις του. Mέχρι σήμερα εξακολουθεί να εκδίδεται με την ίδια επιτυχία.


Oι καιροί αλλάζουν, η Nανά Kαλλιανέση έχει φύγει για έναν κόσμο καλύτερο, ο οίκος πέρασε σε άλλα χέρια, μερικοί παλιοί συνεργάτες έφυγαν, άλλοι πήραν τη θέση τους, όμως, κάτω από τη στιβαρή ηγεσία της Kάτιας Λεμπέση και του Bαγγέλη Παπαθανασόπουλου, ο Kέδρος συνεχίζει την ανοδική του πορεία. Kι εγώ είμαι υπερήφανη που εξακολουθώ να αποτελώ μέλος της οικογένειάς του.

από το επετειακό λεύκωμα για τα 50 χρόνια του εκδοτικού μας οίκου, Το χρονικό του Κέδρου 1954-2004

Φωτογραφικό υλικό

1931. Η Κίρα Σίνου την εποχή που ακόμα βρισκόταν στη Ρωσία.