14 ΖΩΕΣ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ

Με την αύρα της Θεσσαλονίκης να υπερχειλίζει ή να υπονοείται, δεκατέσσερις ανθρώπινες - και όχι μόνο - ιστορίες παίρνουν τη θέση τους στις γωνιές της πόλης, αρχές Σεπτέμβρη, με το καλοκαίρι να ανασαίνει ακόμη. Μια αλλιώτικη συναυλία στο Θέατρο Δάσους, ένας φοιτητής που νυστάζει, μια σχέση ενός αιώνα, βιβλία που θα σταματήσουν να δανείζονται, μια παλιά ρεμπέτισσα και τα γιασεμιά της φωνής της, η πολύβουη αγορά στο Καπάνι, ένας αμετανόητος εργένης, καφές στη Λεωφόρο Νίκης με ένα κόκκινο πορτοφόλι, δυο αδελφές ψυχές, το Σέιχ-Σου αναδασωμένο με τη μνήμη του ’97, ένας άστεγος που δειπνεί στον Λευκό Πύργο, επιστροφή απ’ τη Χαλκιδική, ένα παγκάκι με παρέα στην Αριστοτέλους. Κι ένα παιδί με ποδήλατο, που παρατηρεί, προσπερνά, αφουγκράζεται και συνδέει τις ιστορίες.
Δεκατέσσερις ζωές, όσα και τα χρόνια που έζησε στη Θεσσαλονίκη η συγγραφέας, η οποία συμπυκνώνει, εδώ, την αγάπη της για την πόλη, ψυχογραφώντας μερικά από τα διαφορετικά της πρόσωπα.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Η Βίκυ Κλεφτογιάννη στις 14 ζωές στη Σαλονίκη γράφει δεκατέσσερις μικρές ιστορίες οι οποίες έχουν ως βασικό χρονότοπο τη Θεσσαλονίκη τού σήμερα, όπως μας τη συστήνουν ισάριθμα (ή και περισσότερα) πρόσωπα, άνθρωποι ή άλλα όντα, των οποίων οι ζωές αποτυπώνουν το παρόν μέσα από πρωτότυπες κινηματογραφικές λήψεις.
Γιώργος Ν. Περαντωνάκης, Bookpress, 17/01/16

Όταν γράφει πεζογραφήματα η Βίκυ Κλεφτογιάννη ευφραίνεται η Ποίηση.
Γιωργος Χ. Θεοχάρης, fractal, 25/11/15

Προσωπικά, μου έμεινε μια αίσθηση βιωμένης μοναξιάς σε όλα τα διηγήματα, σε άλλα πιο καθαρή σε άλλα πιο συσκοτισμένη, καλυμμένη πίσω από μια αβέβαιη στη σταθερότητά της πολυκοσμία. Οι ήρωες μπορεί να επιλέγουν την απομόνωσή τους, μπορεί και να αφήνονται  στη μοναξιά που τους επιβάλλουν οι άλλοι, εκόντες άκοντες. Ανακαλύπτουν μικρές χαρές, όπως ο άστεγος «Νεφοσκεπής», επιδιώκουν ίσως μάταιες επαφές, όπως ο άνδρας στο «Για καφέ» ή ακολουθούν απρόσμενες παρέες, όπως η γυναίκα στη «Συναυλία», από τα καλύτερα της συλλογής ακριβώς για τη θεματική έμπνευση.
Διώνη Δημητριάδου, Book tour magazine, 20/08/15

Η Βίκυ Κλεφτογιάννη με έπεισε ότι είναι αυτόφωτο ταλέντο. Ψυχανεμίζομαι, από τον τρόπο που γράφει, πως υπάρχουν καλά διαβάσματα στα μπαγκάζια της σαν υποδομή αναγνωστική. [...] η συγγραφέας έρχεται σεμνά μεν μα έρχεται πανέτοιμη,γεννημένη για λογοτεχνία,εκείνην την αυθεντική, την καλή που μπορεί να απευθύνεται στο ευρύ κοινό χωρίς εκλεκτικισμούς και φανφάρες.
Ιστολόγιο Λέσχη ανάγνωσης του Degas, 24/07/15

Αξιοπρόσεκτη είναι η καλοσχηματισμένη φωνή της Κλεφτογιάννη, η οποία, απλά κι εκφραστικά, ξετυλίγει το νήμα κάθε ιστορίας, χωρίς ξόμπλια κι ακροβασίες. Η γραφή μοιάζει να μη χρειάζεται περισσότερο πλούτο από αυτόν που ήδη διαθέτει: την ανάλαφρη, φυσική ανάσα μιας χαρισματικής αφηγήτριας.
Χρήστος Γιαννακός, περιοδικό Μανδραγόρας, 24/07/15

Οι δεκατέσσερις ζωές καταβρέχουν τον αναγνώστη στο πρόσωπο και του προκαλούν γειωμένα, ιδιαίτερα ψυχικά αποτυπώματα. Πρόκειται για μία άκρως ενδιαφέρουσα συλλογή διηγημάτων, με ευρηματική σκηνοθεσία, πάντα ευαίσθητη, που υπόσχονται νόημα και ουσία πέρα από τις συμβατικές απεικονίσεις, τις συρρικνώσεις και τις ψεύτικες ζωές.
Μάρτυ Λάμπρου, Bookpress, 24/06/15

Με απλό λόγο η Βίκυ Κλεφτογιάννη χτίζει το κάθε διήγημα ζωντανεύοντάς το, ενώ μέσα από την αφήγηση δημιουργούνται όμορφες εικόνες. Εικόνες οικείες που βγάζουν ζεστασιά και ασφάλεια. Ο αναγνώστης «διασκεδάζει», περνάει ευχάριστα την ώρα του και νιώθει ότι η δική του η ζωή δεν είναι ασυνήθιστη, ότι έτσι ζει η πλειονότητα των ανθρώπων.
Ελένη Κίτσου, Diavasame, 12/06/15

Όλες οι ιστορίες της Κλεφτογιάννη είναι καλογραμμένες, η αφήγηση ρέει αβίαστα, η γλώσσα είναι κατανοητή και γοητεύει τον αναγνώστη με τις λεπτεπίλεπτες και ευαίσθητες περιγραφές τοπίων, διαδρομών, περιοχών, ανθρώπων, ενώ στο τέλος κάθε ιστορίας, συχνά, μας περιμένει μια μικρή έκπληξη ή μια μικρή, αλλά λειτουργική, ανατροπή. Σαν ταινίες μικρού μήκους, με επίκεντρο την πόλη και τους ανθρώπους της, συνθέτουν όλες μαζί ένα ενιαίο σύνολο, ένα ψηφιδωτό της σύγχρονης Θεσσαλονίκης, της πόλης όπου η συγγραφέας σπούδασε, έζησε και την αγάπησε για το διαφορετικό, το ποιητικό και το φευγαλέα παράξενο που έφτασε στα μάτια της ως αντανάκλασή της.
Παναγιώτης Γούτας, BookPress, 02/06/15

Ένα εξαιρετικά προσεγμένο βιβλίο, μια μοναδική συλλογή διηγημάτων, η οποία αποτελεί κόσμημα για την κάθε βιβλιοθήκη. Δυσκολεύτηκα αρκετά να ξεχωρίσω κάποιο διήγημα ανάμεσα σε τόσα διαμάντια. Όμως δε θέλω να σπάσω την “παράδοση” που έχω με τον εαυτό μου να διαλέγω πάντα ένα. Μέσα μου -για πολλούς λόγους- το διήγημα “Νεφοσκεπής” θα έχει πάντα μια ιδιαίτερη θέση. Ίσως γιατί είναι εκείνο που με έκανε να κλάψω περισσότερο.
Μαρία Μπακάρα, Arts and the City, 28/04/15

14 διηγήματα με πρωτότυπα θέματα, με πολύ ωραίους και διαφορετικούς (το λες και εναλλακτικούς) αφηγητές, με διαφορετικές οπτικές γωνίες, πολύ καλογραμμένα και πολύ αληθινά.
Πάνος Τουρλής, CaptainBook, 29/04/15