ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ (μυθιστόρημα)

Ο θίασος του Περικλή απολαμβάνει το απόγειο της δόξας του στον Αγιόλυκο, ένα μικρό θεσσαλικό τσιφλίκι όπου οι κολίγοι ζουν - μυστηριωδώς – με αναπάντεχη αφθονία. Τη θεόσταλτη μα ευαίσθητη ευημερία διαφυλάσσουν, με κάθε κόστος, οι ευσεβείς γυναίκες του χωριού. Όλα βαίνουν καλώς, όσο όλοι κάθονται ήσυχοι στ’ αυγά τους. Η επιθυμία απαγορεύεται.

«Να δω τι θα πάθω». Με αυτή τη φράση η δεκάχρονη Νίνα αποφασίζει να παραβεί τα όρια και αποτολμά το αδιανόητο. Όταν το παιδικό της αμάρτημα συμπίπτει με μια δυσβάσταχτη απώλεια, η οργή ξεσπά πάνω της, γιγαντωμένη από τον φόβο και τη δεισιδαιμονία. Μέσα στην ταραχή που επικρατεί κανείς δεν αντιλαμβάνεται πού οδηγείται το παιδί, υπό το άδικο βάρος της ενοχής. Και κανείς δεν ψάχνει την αλήθεια.
Ποιοι ευθύνονται πραγματικά για την τραγωδία; Αυτοί που αφέθηκαν με πάθος στον έρωτα ή εκείνοι που έμειναν πίσω προδομένοι; Ποιος έχει δικαίωμα στην επιθυμία και ποιος ζητά δικαίωση;

Στο μεταξύ, στο αριστοκρατικό ξενοδοχείο Ακταίον Φαλήρου, εν μέσω μιας υπέρλαμπρης γιορτής, κάποιος διασκεδάζει αποφασίζοντας για την τύχη των άλλων. Μα αυτή τη φορά τα λογαριάζει λάθος.

Μέρες του 1903. Η άρχουσα τάξη των Αθηνών αισθάνεται αριστοκρατία, βιώνοντας τη βραχύβια Belle Epoque της. Η Θεσσαλία στενάζει υπό το απάνθρωπο καθεστώς των τσιφλικάδων. Τα θεατρικά μπουλούκια γυρίζουν την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη, χαρίζοντας γέλιο και παρηγοριά, υπομένοντας το ανάθεμα της Εκκλησίας και τις προκαταλήψεις ενός αμόρφωτου λαού.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Οι χαρακτήρες πολυεπίπεδοι, βαθιά ριζωμένοι στην ελληνική νοοτροπία… Γεγονότα που θα μπορούσαν να έχουν συμβεί ή πάλι όχι… πλαισιώνουν μια πολύ δεμένη ιστορία που θα αγαπήσεις. Η συγγραφέας, με τη μοναδική της πένα, ζωγραφίζει τόπους και ανθρώπους μοναδικά. Σκιαγραφεί την κοινωνία του τότε με μελανά χρώματα, ενώ στολίζει με όμορφες περιγραφές την ελληνική επαρχία. Μια Ελλάδα όπως μπορεί να ήταν, μια ομάδα ανθρώπων με τις δικές τους ενοχές, τις τραγωδίες αλλά και το σθένος να προσπαθήσουν να εναντιωθούν στον ζυγό των αφεντάδων τους. Ένα βιβλίο που θα σας κρατήσει δυνατή και ζεστή συντροφιά. Σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα.
Μαίρη Ζαρακοβίτη, keysmash, 20/12/2024

"- Το μυθιστόρημα διαδραματίζεσαι στα χρόνια της Μπελ Επόκ. Πώς η εποχή καθορίζει τα τεκταινόμενα στο βιβλίο;
 - Πρόκειται για μια εποχή ευμάρειας και απόλαυσης, μα και μεγάλων αντιθέσεων. Η Ελλάδα προσπαθεί -αγκομαχώντας- να ακολουθήσει τα χνάρια της Ευρώπης βιώνοντας τη δική της εκδοχή του αστικού μεγαλείου σε μια Αθήνα που -πράγματι- περνάει την καλύτερη εποχή της. Ταυτόχρονα, η φτώχεια και η ανέχεια θεριεύουν. Στη Θεσσαλία όπου διαδραματίζεται και το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, το καθεστώς των τσιφλικάδων απομυζεί τη δυστυχή τάξη των κολίγων. Αυτός είναι ο καμβάς μου, πάνω σε αυτόν δρουν οι ήρωές μου και από αυτόν ξεπηδούν οι ιστορίες τους."
Συνέντευξη στον Κώστα Κατσουλάρη, BookPress, 18/12/2024 

Τη μεγαλύτερη όμως σημασία έχει η αίσθηση που απομένει μετά το γύρισμα της τελευταίας σελίδας του βιβλίου, η οποία επιβεβαιώνει πως το μυθιστόρημα «Θεοί και Θεατρίνοι», δεν επιχειρεί να φωτίσει την ιστορία του Θεσσαλικού κάμπου την περίοδο των μαζικών διαμαρτυριών των κολίγων, που οδήγησαν στη μεγάλη εξέγερση του Κιλελέρ και να λειτουργήσει ως ένα ακόμα δηκτικό ή διδακτικό κείμενο. Επιχειρεί να φωτίσει την κοινωνική ταυτότητα των δρώντων προσώπων, επικεντρώνεται στα δεσμά που δημιουργεί το αξιακό σύστημα της εποχής, εισχωρεί στις βαθιές σκέψεις τους, καθιστώντας τους γοητευτικούς, μυστηριώδεις, σκληρούς, ένοχους ή αθώους και οπωσδήποτε σημαντικούς επιδρώντες μοχλούς στη συνείδηση του αναγνώστη.  Και όλα αυτά έχοντας ως βασικό ατού τη λειτουργία των  κεφαλαίων του, τα οποία όπως τα κομμάτια ενός παιχνιδιού συναρμολόγησης ή αλλιώς παζλ, τοποθετούνται στο σωστό σημείο, ώστε να ολοκληρωθεί η ποθητή απεικόνιση της κεντρικής ιδέας που η συγγραφέας πραγματεύεται στο έργο της.
Άννα Ρω, fractal, 03/12/2024

Πότε θεοί και πότε θεατρίνοι όλα τα πρόσωπα της ιστορίας μοιάζει σαν να μας διηγούνται ένα κομμάτι της ιστορίας της χώρας μας εκείνη την περίοδο, που όσο μακρινή κι αν φαντάζει, υπάρχουν φορές που μοιάζει σαν να μην απέχουμε τόσο από εκείνη, καθώς κάποια από τα τότε κακώς κείμενα δείχνουν μία σθεναρή αντίσταση στο πέρασμα του χρόνου κι επιμένουν να δηλώνουν το ''παρών''. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με τον έναν, ή, τον άλλον τρόπο, τόσο η ζωή όσο και οι άνθρωποι βρίσκουν τον δρόμο τους...
Κυριακή Γανίτη, dominicamat, 06/11/2024