ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ

Ιανουάριος του 1961. Πέντε Ρώσοι ερευνητές διαμένουν στον σταθμό επιστημονικής έρευνας του Νταλεκό, στην περιοχή της Ανταρκτικής που οι γεωγράφοι αποκαλούν «πόλο απροσπελασιμότητας». Το Κόμμα τούς έχει αναθέσει την αποστολή να δηλώνουν με την παρουσία τους ότι οι Σοβιετικοί διαθέτουν προηγμένη τεχνολογία για τη διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών στον Νότιο Πόλο. Μια μέρα ο αρχηγός της αποστολής, ο Αντόν Λουμπάτσεφ, μόλις ξυπνάει, ανακαλύπτει το πτώμα του συντρόφου τους Νικολάι Καλίνιν, μέσα σε λουτρό αίματος. Ο Βαντίμ Κότοφ, καθώς έπαιζαν σκάκι, τον τραυμάτισε θανάσιμα με τσεκούρι επειδή διαφώνησαν για μια κίνηση.
Ο αρχηγός της αποστολής αποφασίζει να συντάξει αναφορά για το συμβάν, παρ’ όλο που φαίνεται ότι δεν έχει καμία πρακτική σημασία, μια και το Νταλεκό είναι αποκομμένο από τον έξω κόσμο. Ο ασύρματος είναι χαλασμένος – πέρασαν εβδομάδες χωρίς να έχουν επικοινωνία με κάποιον. Η αγωνία των ερευνητών κορυφώνεται. Ώσπου ο δολοφόνος βρίσκει τον τρόπο να αποδράσει… Πώς να αποδοθεί δικαιοσύνη στην αφιλόξενη πολική έρημο;

Ένα μυθιστόρημα φιλοσοφικό και περιπετειώδες ταυτόχρονα, διαποτισμένο από μαύρο χιούμορ.

Ο Ολιβιέ Μπλές έγραψε ένα πολύ ιδιαίτερο μυθιστόρημα. Μέσα από μια ιστορία, φαινομενικά άσχετη, σχολιάζει την φύση του ανθρώπου, που αναγκάζεται να υπερβεί τον εαυτό του για να τα βγάλει πέρα σε δύσκολες συνθήκες, σε συνθήκες που τον ξεπερνούν, αναγκάζοντας το θηρίο που κρύβεται μέσα του να βγεί στην επιφάνεια, για να μπορέσει να επιβιώσει. Ο συγγραφέας κανει και μια πλάγια κριτική στο σοβιετικό σύστημα, στην δημοσιοϋπαλληλική του νοοτροπία, καθώς και στην δυσκολία συνύπαρξης διαφορετικών ανθρώπων σε ένα κλειστό περιβάλλον για μεγάλο διάστημα. Ένα μυθιστόρημα με μια μεγάλη ανατροπή στο τέλος, που διαβάζεται γρήγορα και εύκολα, αιφνιδιάζοντας με την εξέλιξή του τον αναγνώστη. Εχει ρυθμό που κρατάει σε εγρήγορση τον αναγνώστη.
Άγγελος Κουτσουκης, ogdoo, 22/12/2023

Στον καύσωνα αυτόν, τον φετινό, που ενίοτε καταντά ενοχλητικός, βρήκα δροσερό καταφύγιο στο µυθιστόρηµα του Γάλλου συγγραφέα Ολιβιέ Μπλες (γεν. 1970) µε τίτλο «Ανταρκτική». [...] Ο συγγραφέας µας εγκαθιστά, από την πρώτη κιόλας σκηνή, σε ένα Σοβιετικό σταθµό επιστηµονικής έρευνας στην περιοχή εκείνη που οι γεωγράφοι αποκαλούν «πόλο απροσπελασιµότητας». Οι Σοβιετικές αρχές θέλουν να δηλώσουν την παρουσία τους στον Νότιο Πόλο κι έχουν στείλει µια οµάδα πέντε ανθρώπων να διεξάγουν µελέτες και πειράµατα. Έχουν περάσει µήνες κι ο σταθµός έχει χάσει την επικοινωνία µε τη βάση του. Έξω το χιόνι βασιλεύει αδυσώπητα. Ριψοκινδυνεύει όποιος αποτολµήσει να βγει ακόµη και για να ξεµουδιάσει. Οι άντρες έχουν βαρεθεί το τοπίο, έχουν σιχαθεί το ίδιο φαγητό, έχουν αηδιάσει µε την παρουσία των υπολοίπων. Αυτό οδηγεί, από την πρώτη κιόλας αράδα του βιβλίου, στον φόνο. Έναν φόνο δι’ ασήµαντον αφορµή – µια λάθος κίνηση σε µια παρτίδα σκάκι. Ο φονιάς συλλαµβάνεται αµέσως από τον αρχηγό της αποστολής και αποµονώνεται σε παρακείµενο παράπηγµα εν µέσω φρικτού ψύχους. Θα επιβιώσει; Και τι θα κάνουν οι υπόλοιποι της συντροφιάς; Θα θελήσουν να τον περάσουν από δίκη; Θα επιδιώξουν να τον ξεκάνουν µε συνοπτικές διαδικασίες; Θα αποφασίσουν να τον παραδώσουν στις Αρχές; Αλλά πώς; Ο ασύρµατος δεν λειτουργεί, το αεροπλάνο ανεφοδιασµού έχει να φανεί καιρό και το όχηµα διαφυγής έχει σκεπαστεί κάτω από ένα τύµβο χιονιού.
Η µετάφραση της Κατερίνας Γουλά βοηθάει να νιώσουµε το κρύο και την αγωνία, οι εκδόσεις Κέδρος συνεχίζουν την παράδοση που έχουν στην καλή λογοτεχνία, κι εγώ, ένας επίµονος αναγνώστης, εξακολουθώ να προτείνω βιβλία που πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστούν.
Άρης Σφακιανάκης, Athens Voice, 20/07/2023