ΑΚΑΤΑΛΥΤΟΙ ΔΕΣΜΟΙ

Αιώνιο κάλλος

Στην αιωνιότητα ταξιδεύει ο χρόνος, κι εμείς,
σε ψυχοφθόρα συγκατάνευση στου πλανήτη
την εξολόθρευση,
άκαρπα χέρια, απαρηγόρητος πόνος,
χρέος ζωής.

Η ψυχή αναδεύεται στο σκοτάδι,
στη μοναξιά μήπως κατρακυλήσει,
σ’ επιφυλακή μπαίνει, να κρατηθεί
όρθια προστάζει.

Θεμελιώδεις κανόνες
τους θησαυρούς του κάλλους
να σώσουν προστάζουν,
προελαύνουν, καλπάζουν,
ερωτοτροπούν με το μέλλον.
Αισιόδοξη είμαι, το φως θα νικήσει.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Αθανασία Κατσιγιάννη: "Η ποίηση είναι δύναμη, αλλά και μοναχική, πολύ μοναχική παρέα, εσύ και ο εαυτός σου"
Συνέντευξη στην Μαίρη Γκαζιάνη, Polis Magazino