Από τη χαραυγή του 20ού αιώνα μέχρι τις μέρες μας, άνθρωποι σε κρίσιμες ώρες του βίου τους.

Ορισμένα κείμενα συνδέονται με τη ζωή ή το έργο συγγραφέων. Άλλα συνομιλούν, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, μεταξύ τους.

Ώρες, χίλια καρφιά στην πόρτα μας. Ώρες αιώρες στη Σκαπτή-Γραπτή την Ύλη.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Τα 63 κείμενα της συλλογής απλώνονται στον χώρο και τον χρόνο. Πάνε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, περπατούν στον ημαθιώτικο κάμπο, σκαρφαλώνουν στα βουνά που περιζώνουν την πόλη. Ακολουθούν τα βήματα των ανθρώπων που ζύμωσαν την γη με τα πόδια και τα χέρια τους, που την πότισαν με το αίμα τους, πολλοί απ’ αυτούς πρόωρα και άδικα. Παρόλο που ο χρόνος ξεπερνά το μήκος ενός αιώνα, δεν χάνεται η συνέχεια του, αλλά φαίνεται σαν όλα αυτά τα πλάσματα, οι πρωταγωνιστές των ιστοριών, ως σώμα ή πνεύμα, να ενώνουν τα χέρια τους, σαν να σπρώχνει το ένα το άλλο για ν’ ανέβουν τα σκαλιά που οδηγούν στο μέλλον. Και πορεύονται, έτσι που φτάνοντας στην τελευταία λέξη του βιβλίου έχεις την αίσθηση πως τίποτα δεν τελείωσε, αλλά ότι διαβάζοντας το είδες απλώς ένα μόνο μέρος μιας συνέχειας. Μιας συνέχειας που πολλές φορές και συνήθως οι ίδιες οι πόλεις ξεχνούν, αλλά ευτυχώς υπάρχουν οι αμετανόητοι σαν τον Καισαρίδη για να τους την υπενθυμίζουν.
Μιχάλης Πιτένης, bookpress, 10/01/2022

«Ένα κομμάτι του εαυτού μου διανυκτερεύει, δια εσόπτρου και εν αινίγματι» Ο Γιάννης Καισαρίδης σε μια συνομιλία με την Βιργινία Αυγερινού.
literature.gr, 12/12/2021

Στα πεζά του βιβλίου αστραποβολούν μορφές που ανυψώνονται πέρα και πάνω από τα ανθρώπινα στην έσχατη στιγμή του μαρτυρίου τους. Ο Καισαρίδης με συγκινητική γλωσσική τέχνη μεταμορφώνει τις σελίδες σε πολύτιμα οστεοφυλάκια, όπου εναποθέτει τα ιερά και τα όσια της μνήμης, λείψανα μιας ζωής αφανισμένης, που αρδεύει σαν αθέατο νερό τη γη του παρόντος. Τα πρόσωπα που μνημονεύει λαμνοκοπούν από την αντίπερα όχθη στην κοίτη των ζωντανών, σκορπώντας θαμβωτικές αντανακλάσεις λησμονημένων μνημάτων.
Λίνα Πανταλέων, Η Καθημερινή, 23/11/2021

Η δομή των αφηγημάτων είναι γλαφυρή, χαλύβδινη, άμεση, και ενώ από τη μία στέκεται δωρική, από την άλλη καταφέρνει να δομεί πλήρως το συναίσθημα και την ηλεκτρισμένη υφή μέσα στην έκταση του κάθε κειμένου, με αποτέλεσμα το σύνολο να μη χάνει δράμι σε βάθος και ένταση.
Γιώργος Τζιτζικάκης, literature.gr, 06/11/2021

Γράφει ορθά, χρησιμοποιώντας εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο αναμιγνύοντάς το με ιδιωματισμούς ανάλογα την περιοχή και τους πρωταγωνιστές. Οι λέξεις του είναι προσεγμένες και καθαρές, δεν πλατειάζει και δεν κουράζει με μεγάλες περιγραφές. Επιλέγει να μοιραστεί μαζί μας όσες πληροφορίες πρέπει για να αντιληφθούμε την συνολική κατάσταση πέραν του διηγήματος. O συγγραφέας μεταμορφώνεται κάθε φορά σε γυναίκα, άντρα, παιδί χρησιμοποιώντας συγκεκριμένες λέξεις και φράσεις – τοπική ντοπιολαλιά – για να δώσει ζωντανή αναπαράσταση των γεγονότων.
Δήμητρα Τουρλίδα, MaxMag, 27/10/2021

Διαβάζοντας το βιβλίο είχα την αίσθηση πως παρακολουθούσα ταινίες μικρού μήκους είτε σε ασπρόμαυρο, είτε σε έγχρωμο φόντο. Με αρτιότητα λόγου καί σκηνών από την αρχή έως καί το τέλος κάθε ιστορίας, πλημμύρισε η ψυχή μου από συναισθήματα καί σκέψεις. Ήρθα κοντά με τα πρόσωπα των διηγημάτων. Μου επέτρεψαν να "ανοίξω" ένα παράθυρο στην ψυχή τους και να κοιτάξω μέσα. Κάποιοι έγιναν οικείοι καί κάποιοι παρέμειναν ξένοι... Σε καμία, όμως, περίπτωση αδιάφοροι...
Κυριακή Γανίτη, Dominica Amat, 20/10/2021  

Το μοναδικό ύφος, η θεματική  αφθονία, η νοηματική πληρότητα,  η ισορροπημένη επανάληψη μοτίβων που νωρίς στο κείμενο καταλαβαίνεις τον λόγο ύπαρξής τους, η γλωσσική ομορφιά και η δεινότητα, ο πλούσιος λόγος στον οποίο παντρεύονται λέξεις ολότελα σημερινές με ντοπιολαλιές που αμφιβάλω αν ακόμα ακούγονται, τα θέματα που ξεπηδάνε ορμητικά από τρομακτικές ειδήσεις που πέρασαν εύκολα στη συναισθηματική λήθη και την ειδησεογραφική Ιστορία, οι πολιτισμικές πληροφορίες για ένα σωρό συνήθειες των ανθρώπων ειδικά της επαρχίας, πληροφορίες πολύτιμες γιατί σύντομα μοναδικό θα βρουν απάγκιο, και αν το βρουν δηλαδή, μόνο σε σελίδες λαογραφίας που κι αυτήν, αν δεν συμμορφώνεται και δεν αποβαίνει χρήσιμη για ένα κερδοφόρο φολκλόρ, θα τη βαριούνται οι περισσότεροι, η ποιότητα της γραφής, η έκδηλη με δυο λέξεις ιδιαιτερότητα του Καισαρίδη σε όλα τα επίπεδα είναι για την ώρα υπεραρκετά για να θέλω διακαώς να βάλουμε για διάβασμα και σχολιασμό στις αναγνωστικές μας λέσχες τη συλλογή του μια και φέτος αποφασίσαμε να ψάξουμε πιο προσεκτικά στην ελληνική πεζογραφία της τελευταίας πενταετίας.
Βιβή Γεωργαντοπούλου, Λέσχη Ανάγνωσης του "Degas", 05/10/2021