12.00€ 10.20€

Awarded Author: BARAKAT, HODA
Published: 2021
ISBN: 978-960-04-5143-6
Pages: 168
Shape: 14 Χ 20,6
Original title: Barid Al Layl
Original language: αραβικά
Translation: (από τα αραβικά) Κουμούτση, Πέρσα
Weight: 195.00 γραμ.
Soft cover
Award: Διεθνές Βραβείο Αραβικής Λογοτεχνίας (IPAF) 2019


Διεθνές Βραβείο Αραβικής Λογοτεχνίας (IPAF) 2019

Επιστολές προς τη μητέρα, τον πατέρα, τον αδελφό, την ερωμένη, που γράφτηκαν ως πράξη εξομολόγησης, αυτοπροσδιορισμού και εξιλέωσης.

Ανεπίδοτες επιστολές που χάθηκαν στη δίνη του χρόνου, όπως και οι άνθρωποι που τις έγραψαν: μετανάστες, εξόριστοι της ζωής, παραβάτες, άνθρωποι ηττημένοι από τις συνθήκες και τις προσωπικές τους επιλογές, που αναζητούν τον δρόμο της επιστροφής, την πορεία προς τη λύτρωση και τη συγχώρεση, και νοσταλγούν έναν κόσμο που έχει χαθεί οριστικά.

Με γλώσσα ανεπιτήδευτη, λιτή και υπαινικτική η Χόντα Μπαρακάτ θίγει θέματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος Άραβας, εντός και εκτός των συνόρων της πατρίδας του, χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας που πασχίζει να αφήσει πίσω της τα τραύματα του παρελθόντος και να ορθοποδίσει.


ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Hoda Barakat: «Αισθάνομαι άνετα σε όλον τον κόσμο γιατί νιώθω σαν ξένη παντού», 
Συνέντευξη στον Γιάννη Κοντό, πόληΚ, 12/10/2021

Η Hoda Barakat συνέθεσε το βιβλίο «Νυχτερινό ταχυδρομείο» (στα ελληνικά, από εκδόσεις Κέδρος σε μετάφραση Πέρσας Κουμούτση) με μια σειρά από επινοημένες επιστολές προς τη μητέρα, τον πατέρα, τον αδελφό, την ερωμένη, οι οποίες γράφτηκαν ως μια πράξη εξομολόγησης, αυτοπροσδιορισμού και εξιλέωσης. Ο συγγραφέας κάθε γράμματος ανακαλύπτει τυχαία το προηγούμενο και κάπως έτσι χτίζεται η ραχοκοκαλιά αυτής της συλλογής ιστοριών όπου οι επιστολές γίνονται το πρόσχημα για να δώσει η Λιβανέζα λογοτέχνης φωνή σε ένα πλήθος διαφορετικών αφηγητών, γυναικών και αντρών, που αναγκάστηκαν να γίνουν μετανάστες ή πρόσφυγες. Όπως είπε σε πρόσφατη συνέντευξή της η ίδια: «Θέλησα να αφουγκραστώ εκείνα τα εκατομμύρια από περιπλανώμενες ψυχές που δεν μπορούν να μιλήσουν. Την απελπισία τους να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, ανεξαρτήτως κόστους, ακόμα και αν ξέρουν ότι θα διακυβευτεί η ζωή τους».
Γεωργία Καρκάνη, marie claire, 06/09/2021

Η Μπαρακάτ παίζει με τη γλώσσα, γράφει υπέροχα, δεν αυτολογοκρίνεται, ούτε προσπαθεί να ωραιοποιήσει τη γραφή της αλλά μεταφέρει ρεαλιστικά τις αντίστοιχες εικόνες και κατορθώνει να συμπληρώσει ένα απαιτητικό βιβλίο με το εύρημα της εύρεσης των ανεπίδοτων επιστολών δημιουργώντας ένα ‘’υφαντό’’ συμπτώσεων και συγκυριών που δίνει συνέχεια στην ιστορία της. Ίσως το μοναδικό σημείο που το βιβλίο χάνει κάτι από την συνολική άριστη εικόνα του είναι το γεγονός ότι σε αρκετές στιγμές οι φωνές μοιάζουν ομογενοποιημένες: Οι άντρες καταλήγουν να γράφουν σχεδόν με την ίδια λογική σε όλες τις "αντρικές" επιστολές, οι γυναίκες το ίδιο.
Δημήτρης Καρύδας, fractal, 01/09/2021

Επιστολές, λοιπόν, που χάθηκαν στη δίνη του χρόνου, όπως και οι ίδιοι οι άνθρωποι που τις συνέγραψαν· είναι μετανάστες, εξόριστοι της ζωής, αυτοεξόριστοι αλλά και παραβάτες της, περιπλανώμενες ψυχές που προσπαθούν να βρουν λιμάνι και διέξοδο στα τραγικά αδιέξοδά τους. Και όλα αυτά περιγράφονται με μια απλότητα συναρπαστική· με μια γλώσσα εξίσου ανεπιτήδευτη και απλή και καθημερινή, μακριά από εκζητήσεις και υπερβολές, και εδώ έγκειται, πιστεύω, η επιτυχία του βιβλίου.
 
Η καινούρια έκδοση του Κέδρου φέρνει στο προσκήνιο μια συγκλονιστική συγγραφέα. Μπολιασμένη από την ατμόσφαιρα του κόσμου που άφησε μα και από εκείνη που συνάντησε στην Ευρώπη του καινούριου αιώνα, η Bakarat βαπτίζει τα γράμματά της μες στους κόλπους της φθοράς. Γράφει μέσα από την καρδιά των λιβαδιών με τους ασφοδέλους, γράφει για κάτι που ζει απαράλλαχτο χαμηλά εντός μας, την ώρα που διαλέγουμε τους μεγάλους ρόλους της ζωής μας.