Ό,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ

Τριάντα έξι σύντομα κείμενα για ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί, από την οικογένεια και τους φίλους μου ως το πάθος με το γράψιμο.

Μια επιλεκτική αυτοβιογραφία.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ 

Η αλήθεια είναι ότι έχω καιρό αυτό το βιβλίο στα χέρια μου, το έχω διαβάσει και ξεφυλλίσει προσπαθώντας να βρω λέξεις να γράψω την άποψη μου αλλά όσο και να προσπαθώ δεν μπαίνουν σε μια τάξη. Σκέψεις και λέξεις “ατάκτως ερριμμένες” για ένα βιβλίο που έχει να κάνει με έναν πολυδιάστατο άνθρωπο και συγγραφέα με αξιοσημείωτη πορεία στη ζωή του και που έχω την τύχη να γνωρίζω. Ένα βιβλίο που δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μυθιστόρημα ούτε και αυτοβιογραφία. Ένα υπέροχο τετράδιο σκέψεων και διαπιστώσεων σε σημαντικά θέματα, καταστάσεις και σταθμούς του συγγραφέα. Ο συγγραφέας πίσω από τις λέξεις. Ο άνθρωπος μέσα από τις ιστορίες.
Άννα Μουσογιάννη, my writers gang, 30/12/2021

Με όχημα το χιούμορ αναφέρεται σε σοβαρά θέματα, χωρίς να είναι σοβαροφανής. Προβληματίζει και ψυχαγωγεί, ενώ ταυτόχρονα μας κατακλύζει με ερεθίσματα για να στοχαστούμε περισσότερο πάνω στη ζωή, στον έρωτα και σε όλα εκείνα που είναι σημαντικά κάθε μέρα. Κι όλα αυτά γίνονται χωρίς φόβο, καθωσπρεπισμούς, προκαταλήψεις και, κυρίως, ντροπές. Ο Ραπτόπουλος είναι άμεσος και ειλικρινής, προσφέροντάς μας ένα ιδιαίτερα συγκινητικό και απολαυστικό βιβλίο, χωρισμένο σε 36 ενότητες, για να ζήσουμε με πάθος, δοκιμάζοντας και ξεπερνώντας τα όριά μας. Αν το κάνουμε, τότε μας “υπόσχεται” πως θα συναντήσουμε κι εμείς μερικά από τα καλύτερα πράγματα που μπορούν να συμβούν στη ζωή. Όχι τα ίδια, φυσικά, που συνέβησαν σε εκείνον, αλλά προσαρμοσμένα στις δικές μας προτιμήσεις και ανάγκες. 
Παναγιώτης Κολέλης, literature.gr, 18/12/2021

Έχουμε να κάνουμε συνεπώς με τη βιωμένη εμπειρία ενός συγγραφέα, με τις αποφάσεις, αλλά και τα διλήμματά του, με τη γνώση που αποκτά μεγαλώνοντας, αλλά και τα νέα ερωτήματα που του προκύπτουν.
Φιλήμων Καραμήτσος, εφημ. «Ελευθερία», 30/11/2021

«Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 που άρχισα να μαθητεύω δίπλα στον Μένη Κουμανταρέα, ο οποίος με τίμησε με τη φιλία του, η απόσταση ανάμεσα σε έναν νεοσσό κι έναν δόκιμο πεζογράφο ήταν ιλιγγιώδης. Σήμερα πια πλέουμε όλοι στον ίδιο χυλό. Και η λογοτεχνία ―κι ας γεμίσαμε αλυσίδες βιβλιοπωλείων και δεκάδες σχετικές ιστοσελίδες― έχει απαξιωθεί στη συνείδηση της κοινωνίας, όπως σχεδόν κάθε τι πνευματικό. Ή, τουλάχιστον, στις συνθήκες γενικευμένης παρακμής που βιώνουμε, δεν έχει τη βαρύτητα του παρελθόντος…»
Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη, εφημ. «Ηχώ της Άρτας», 07/10/2021

«Αυτό το τελευταίο του βιβλίο είναι, όπως σας είπα, και, όπως αναφέρει και ο ίδιος πιο πάνω, αυτοβιογραφικό. Αναφέρεται σε πρόσωπα, πράγματα και γεγονότα που τον επηρέασαν βαθιά και έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη ζωή του [...] Και πολλά πολλά άλλα πολύ σημαντικά όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για τον οποιοδήποτε το διαβάζει γιατί έχει να διδαχθεί πολλά και φυσικά να περάσει πολύ όμορφα. Είναι ένα βαθύ, συγκινητικό, ειλικρινές, εξομολογητικό, πολύ ενδιαφέρον, με την εξαιρετική, πολλαπλών επιπέδων και αναγνώσεων ματιά και γραφή του Ραπτόπουλου που αξίζει να το διαβάζετε αλλά και να το έχετε στην βιβλιοθήκη σας».
Μαρία Αλμπανίδου, εφημ. Θεσσαλία, 03/10/2021

«Δεν υπάρχει πιο ιδιότροπο πράγμα από την αλήθεια. Αυτή είναι η ουσία»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα, fractalart.gr, 28/09/2021

«Ευτυχία είναι όταν το “εγώ” μπαίνει σε καραντίνα» 
Συνέντευξη στον Γιάννη Χατζηγεωργίου, εφημ. Ο Φιλελεύθερος, 16/08/2021

Σχετικά με το "Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί" 
Τάσος Ρέτζιος, Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσ/κης FM100, 07/2021

"Παραμένω ο ίδιος πάντα εξερευνητής της ανθρώπινης ύπαρξης" 
Κρίστυ Κουνινιώτη, εφημ. Πελοπόννησος της Κυριακής, 27/06/2021

Ο Β.Ρ. γράφει τα τελευταία σαράντα, και βάλε, χρόνια ― είτε πεζογραφία, είτε κείμενα γύρω από τη γραφή και την ανάγνωση της πεζογραφίας, εντάσσοντας σ’ αυτά πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του, με τίτλο “Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί”, παρουσιάζει ιστορίες από τη ζωή του· ο συγγραφέας εξιστορεί ―με τρόπο άλλοτε άμεσο, άλλοτε σκωπτικό, μα πάντα εξομολογητικό― μερικές από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές της πορείας του, τους φόβους του, τις επιρροές του, τη συναναστροφή του με προσωπικότητες από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, τις νίκες αλλά και τις ήττες του.
Σόλωνας Παπαγεωργίου, bookpress, 23/06/2021

Συγκινητικός ο τρόπος που αναπαριστά ένα ολόκληρο κλίμα συνεπούς φιλίας μεταξύ ανθρώπων που τους ένωναν οι κοινές αγάπες για τα βιβλία, και κυρίως ο φόρος τιμής στους ανθρώπους του συγγραφέα που έφυγαν από τη ζωή μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία: εκτός από τον πατέρα του, τη Λιλή και τον Μένη Κουμανταρέα, την Κάτια Λεμπέση, τον Νίκο Παναγιωτόπουλο. Ίσως η αίσθηση της απώλειας να γέννησε και την ανάγκη για την επαναπραδιαγμάτευση με τους κεντρικούς αρμούς του σήμερα: την Ελλάδα όπου ζούμε ακόμα, αλλά τη βλέπουμε να βυθίζεται στην αχλή μιας νέας πραγματικότητας από όπου απουσιάζουν πλέον οι μεγάλες λογοτεχνικές διαμάχες, οι συγγραφικοί διαξιφισμοί, ακόμα και ο δημόσιος λόγος.
Τίνα Μανδηλαρά, Lifo, 19/6/2021

Ο Βαγγέλης Ράπτοπουλος αυτοπαρουσιάζεται με ψυχραιμία και διαύγεια, με συναίσθημα και παρρησία, με αυτοσκοπική, εξομολογητική και ενίοτε περιπαικτική διάθεση, καταθέτοντας σημαντικά και ασήμαντα γεγονότα, αστεία και σοβαρά συμβάντα, επιτυχίες και αποτυχίες στον έρωτα και τη συγγραφή, χαρές και λύπες, τραύματα και απώλειες. […] Μιλά στον αναγνώστη του με οικειότητα, χωρίς στόμφο και έπαρση για όσα έζησε, αγάπησε, άντεξε, αγνόησε, επέλεξε. 
Μαρία Μοίρα, Η Αυγή, 17/06/2021

«Παραμένω ο ίδιος πάντα εξερευνητής της ανθρώπινης ύπαρξης» 
Χαριτίνη Μαλισσόβα, diastixo, 15/06/2021

Σε αρκετά σημεία του βιβλίου ο Ραπτόπουλος χρησιμοποιεί ένα εξαιρετικής ποιότητας χιούμορ. Και η αλήθεια είναι ότι η έλλειψη χιούμορ είναι κάτι που διακρίνει τα τελευταία 20-30 χρόνια τους mainstream ομότεχνούς του που μάλλον παίρνουν πολύ πιο σοβαρά τον εαυτό τους από αυτό που αληθινά τους αναλογεί. Η επιλεκτική αυτοβιογραφία του Ραπτόπουλου δεν είναι ένα βιβλίο που θα αλλάξει τη ζωή μας, αλλά είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, σίγουρα πολύ καλύτερο από ανάλογες προσπάθειες άλλων σύγχρονών του.
Δημήτρης Καρύδας, Fractal, 15/6/2021

Βαγγέλης Ραπτόπουλος: «Το αληθινό πορνό είναι οι λαμογιές των οικονομικών δολοφόνων» 
Κατερίνα Σαμψώνα - Μιχάλης Παπαγεωργίου, dete.gr, 14/06/2021

Άμεσα, λιτά, επιμελώς ατημέλητα, με διακριτικό χιούμορ και χωρίς καθόλου διδακτισμό τα κείμενα του βιβλίου κατορθώνουν να μεταδώσουν την αίσθηση του ‘στιγμιαίου’ και του ‘στιγμιότυπου’ σε μια ολόκληρη ζωή, με πάνω από  είκοσι πέντε βιβλία δημοσιευμένα και πάνω από… εκατό χρόνια μοναξιάς στο γραφείο για να γραφτούν. Η ζωή ως selfie κλείνει με νόημα το μάτι στο παρελθόν και χαμογελάει στο μέλλον. 
Ελπίδα Πασαμιχάλη, bookbar, 09/06/2021

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος με τυπικούς όρους είναι ένας εκ των πιο διαβασμένων και γνωστών συγγραφέων της γενιάς του ’80. Μιλώντας πέραν της συγγραφής, είναι ένας ανατόμος της νεοελληνικής κοινωνίας, απ’ το ΠΑΣΟΚ και τις πολιτικές νεολαίες των αρχών του ’80 μέχρι την πολιτική των ταυτοτήτων και τα κοινωνικά δίκτυα ως συλλογική φρενίτιδα. Τώρα με το αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Ο,τι καλύτερο μου έχει συμβεί», επιβεβαιώνει και ένα ακόμη γνώρισμά του: πως μπορεί με πρόφαση το ατομικό, τις δικές του αγωνίες ή αρχές ή θέσεις, να μιλήσει συλλογικά.
Δημήτρης Μανιάτης, Τα Νέα, 07/06/2021

Σχετικά με το "Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί" [από το 36:12] 
Κωστής Μοστράτος, Αθήνα 9.84, 05/06/2021

[...] Η ζωή ενός καταξιωμένου συγγραφέα που κατάφερε να κερδίζει τα προς το ζην κυρίως μέσα από το γράψιμο σίγουρα είναι ενδιαφέρουσα. Έτσι ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει για τις Μικρασιατικές ρίζες του που καλλιεργήθηκαν από τον παππού και τη γιαγιά και τη σχέση του με τους γονείς του, με τους οποίους στα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας είχε έρθει σε απόλυτη ρήξη λόγω του φόβου τους ότι θα πεθάνει στην ψάθα. Όπως είναι φυσικό περιγράφει επιλεκτικά κάποιες πλευρές του βίου του με τη γυναίκα του Σταυρούλα αλλά αναφέρεται και στην κόρη του Κατερίνα, στην οποία ουσιαστικά είναι αφιερωμένος ο τίτλος. Σκιαγραφούνται ακόμη οι φιλίες του με εξέχουσες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών όπως ο Μένης Κουμανταρέας, μέντοράς του από τα δεκαεννέα του χρόνια, ο Δημήτρης Νόλλας, νονός του παιδιού του, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος που μετέφερε στο σινεμά το μυθιστόρημά του “Ο εργένης” αλλά και η ιδιοκτήτρια του Κέδρου, Κάτια Λεμπέση, που υπήρξε η εκδότριά του για χρόνια…
Μαρία Βρέντζου, fractal, 01/06/2021

Πολυγραφότατος, λαλίστατος και τουλάχιστον επί τρεις δεκαετίες πανταχού παρών στα όχι πάντα ήρεμα νερά της ελληνικής λογοτεχνίας, ο συγγραφέας που μας χάρισε κάποτε την τριλογία της ενηλικίωσής μας
υπογράφει τώρα μια ‘επιλεκτική αυτοβιογραφία’, την πιο σύντομη, την πιο περιεκτική που θα μπορούσε. Την υπαγορεύει στον εαυτό του και τη σερβίρει σε λιλιπούτεια κεφάλαια πασπαλισμένα με αυτοσαρκασμό. Καθώς τα διαβάζουμε ανατρέχουμε στην πολιτική και κοινωνική εξέλιξη της χώρας τα τελευταία χρόνια.
Αναστασία Καμβύση, Marie Claire, Ιούνιος 2021

Σχετικά με το "Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί" 
Δημήτρης Μεϊδάνης, Δεύτερο Πρόγραμμα/ΕΡΑ, 25/07/2021

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος... de profundis
Συνέντευξη στην Μαρία Ψαρούδη, life & culture, 10/05/2021

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος και η υψηλή τέχνη της ωρίμανσης.
Συνέντευξη στον Θεοδόση Μίχο, Oneman, 06/05/2021

Τι μένει λοιπόν από ένα τόσο ποικίλο, πολύχρωμο-και δεν αναφέρομαι στο εξώφυλλο- όσο και πολυθεματικό βιβλίο; Μία καλή γεύση από ολόδροση γραφή, από την ελληνική και την παγκόσμια λογοτεχνία και από την ελληνική κοινωνία του 20ου-21ου αιώνα με μεγάλες δόσεις αυτοσαρκασμού, αυτοαξιολόγησης, αυτοεξομολόγησης και χιούμορ!
Λεύκη Σαραντινού, literature, 05/05/2021

Διαβάζοντας το βιβλίο ένιωσα μια αίσθηση οικειότητας, μια αναδυόμενη γλυκύτητα - αν μου επιτρέπεται ο όρος - , μια κάποια ευχάριστη ωδίνη γαλήνης, ένα απόσταγμα κατανόησης.
Νομίζω πως και μόνο το τόλμημα μιας - έστω επιλεκτικής - αυτοβιογραφίας ενός από τους σημαντικότερους πεζογράφους, αξίζει της προσοχής μας. Αξίζει το ταξίδι αυτό, να είστε σίγουροι.
Άγγελος Χαριάτης, fractal, 05/05/2021