Ζω για το θαύμα που θά ’ρθει –

Μου είπες να γράφω,
αργά και σταθερά να ξύνω το σκοτάδι μου,
αργά και σταθερά να καταδύομαι,
τη νόσο των δυτών μην αποκτήσω·
και τότε ήξερα, καθήκον μου ήταν να ράβω άστρα
στις μνήμες μου τις διάτρητες,
να σταματήσει αυτός ο αέρας να εισχωρεί από παντού,
σε κάθε αναδρομή να με αρρωσταίνει.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Η Δέσποινα Ντάση ακολουθώντας τα βήματα του Καβάφη αναγνωρίζει έστω και έμμεσα τον ιαματικό ρόλο της ποίησης χωρίς να αψηφά την σαρωτική της δύναμη. Βλέπει στην ποιητική δημιουργία μια γέφυρα ανάμεσα στο δίπολο της μνήμης και της λήθης. Επιχειρεί να την περάσει και το καταφέρνει με απόλυτη επιτυχία.
δρόμος της ποίησης, 20/02/2021