Επίμετρο: Πέπη Ρηγοπούλου
Φωτογραφίες: Μαργαρίτα Αλεξανδράκη

Φλογέρα στα χέρια σου κρατάς

Φλογέρα στα χέρια σου κρατάς
Κάθεσαι στου κοχυλιού την άκρη
Αέρας χτενίζει τα μαλλιά κι άνθη σε στολίζουν
Βλέμμα κόρης τρυφερής περνά τα σωθικά σου

Ελιές, κάμπους, θάλασσες και ουρανούς γυρεύεις
Δεν είχες την απάντηση να δώσεις στη γοργόνα
Καρδιάς κάνεις ονείρεμα
Και φουρτουνιάζει η σκοτεινή ανάσα

Ένα τίποτα είναι η αρχή, Ένα τίποτα το τέλος
Άσε το μαχαίρι, Έλα
Γέμισαν ταυτόχρονα των δυο μας τα φεγγάρια
Τώρα είναι η στιγμή
Φεύγει η ομίχλη, σκορπά και η πιρόγα φέγγει

Αυτά τα κάγκελα ψυχή αεράκι ελαφρό γίνονται
Παίρνουν τα σαλεμένα τα μυαλά
Δίνουν φτερά στα πόδια, τα γόνατα πια δεν λυγίζουν
Πλατείες ολόκληρες κρύβονται μες στον καπνό
Μάνα προσευχήσου αίμα μη φτάσει στην αυλή

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Με αυτή την ποιητική συλλογή της η Μαργαρίτα Αλεξανδράκη έρχεται στο σήμερα να καταθέσει το δικό της αποτύπωμα στις μικρές καθημερινές απώλειες και στην Ποίηση με ωδές.
Με δουλεμένο λόγο και ύφος απλό χωρίς κανένα κομπασμό μας δίδει θλιβερές διαπιστώσεις ποιητικής πύκνωσης και ακρίβειας. Η απώλεια χωρίς χλευασμό μετουσιώνεται σε μνήμη – φυλακτό για να θερμάνει την βαρυχειμωνιά της ψυχής.
Εκείνο που ξεχωρίζω σε όλα τα ποιήματα της είναι «η επωδός». Με μια γλώσσα σύγχρονη που δονεί το συναίσθημα και την ερμηνεία των λέξεων. Άτιτλα από επιλογή τα ποιήματα της που αφήνει στον αναγνώστη την ευχέρεια «τίτλων».
Μαρία Λιάκου, fractal, 11/2/2020