ΤΟ ΕΠΙ ΜΑΤΑΙΩ

Το Επί Ματαίω είναι μια οργισμένη και υπερβατική προσευχή ενός στόματος γεμάτου απελπισία.

Είναι ένα βέβηλο ιδιωτικό ευαγγέλιο.

Ένα κάλεσμα στον Θεό να βγει στο μπαλκόνι του.

Είναι χαραγμένο πάνω σε πετρώματα θλίψης και πρωτογονικής μοναξιάς.

Παράλληλα είναι και μια ζοφερή καταγραφή των κυρίαρχων εικόνων της

ξεχαρβαλωμένης καθημερινότητας

μέσα στην οποία βουλιάζει η ζωή μας.

Είναι σαν να πετάς χαλίκια στον ουρανό.

Τα περισσότερα πέφτουν πάνω στο κεφάλι σου.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Η ποίησή του Χαρίτου δεν φοβάται τις λέξεις. Και όταν χρησιμοποιεί για παράδειγμα την αργκό δεν το κάνει για λόγους εντυπωσιασμού, αλλά για να μεταφέρει μια οικειότητα στον αναγνώστη. Θα έλεγα πως η σύνθεση αυτή είναι ένα μανιφέστο που με στόμφο, (κι αυτό δεν είναι αρνητικό στην προκειμένη περίπτωση) διακηρύσσει την  αποτυχία μας να εξευγενιστούμε.
Γιώργος Λίλλης, O Aναγνώστης, 16/10/16
http://bit.ly/2fNpPCX

Ποίηση που κόβει σαν μαχαίρι, ειλικρινής, σαν ένα μικρό ευαγγέλιο για όποιον θέλει να σηκώσει το κεφάλι.
Στέφανος Ξένος, diavasame, 30/08/16
http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=PPG1388_2508

Ο εκτροχιασμός της τηλοψίας, η καλπάζουσα ρύπανση της αισθητικής και του γούστου, το κουρέλιασμα της ευγένειας από τη βαναυσότητα, ο θυμός για όλα γύρω μας, ένας θυμός που ωστόσο δεν θέλει να αποβεί φονιάς της αβρότητας, ένας θυμός που ωρύεται μεν, αλλά ωρύεται μελωδικά, είναι όλα παρόντα στην ποιητική του Χαρίτου.
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, LIFO, 16/06/16
http://www.lifo.gr/print/radio_bookspotti/104334

Ο Χαρίτος χρησιμοποιεί τον ποιητικό λόγο για να εκφράσει τη δυσαρμονία μιας εποχής σε βαθιά κρίση. Ο λόγος του σκληρός, σε σημεία ωμός, που τονίζει τη μουσικότητα του κειμένου. Κι ενώ η πρώτη εντύπωση που σου δίνει το βιβλίο είναι καυστική, γεμάτη μαύρο χιούμορ, διαβάζοντας καλύτερα ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει τη μελαγχολία ενός νέου παρατηρητή για όσα τον περιβάλλουν.
Πωλίνα Γουρδέα, fractal, 08/06/16
http://fractalart.gr/to-epi-mataiw