Μια ρίζα αυγής

Σε μια στροφή
θα έχουν όλα ξεχαστεί.

Θα πέρναγε καιρός,
θα έπαιρνε ο καιρός
τα γέλια και τα δάκρυα,
τα υπάρχοντα στο χώμα,

τι κοιτάς; και τι θρηνείς;

Προχώρησε απέναντι, εμείς
αντίπαλοι να πούμε πως
ελπίσαμε στο θαύμα.

Κλείσε τ’ αυτιά,
ξερίζωσε το κλάμα,

μια ρίζα αυγής
χρειάζεται το χέρι σου
για να ευδοκιμήσει.