Εφτά κεφάλαια. Εφτά οικογένειες. Εφτά παιδιά. Εφτά βασικές ελευθερίες τούς έχει στερήσει ένα κόμμα. Τι κι αν λέγεται Κόμμα της Ελευθερίας, μόνο την ελευθερία δεν υπηρετεί…
Κόσμος πολύς πανηγυρίζει στους δρόμους όλης της χώρας: το Κόμμα της Ελευθερίας κέρδισε τις εκλογές. Πολύ σύντομα η νέα εξουσία αποκλείει όσους διαφέρουν έστω και ελάχιστα από το πρότυπο που εκείνη έχει ορίσει, και καταδιώκει όσους εκείνη έχει χαρακτηρίσει «κακοντυμένους», «σκουρόχρωμους», «όχι αρκετά υγιείς»… Επιβάλλει κανόνες όλο και πιο αυστηρούς: τι ώρα πρέπει να ξυπνάνε οι πολίτες, τι δεν επιτρέπεται να λένε, να κάνουν, να τρώνε, να φοράνε…
Όμως, πώς φτάσαμε ως εδώ;
Το βιβλίο Πώς φτάσαμε ως εδώ; μιλάει για όσα μπορεί να συμβούν, αν δεν έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα. Γι’ αυτό θεωρώ πως είναι σημαντικό, γι’ αυτό και σας προτρέπω να το διαβάσετε.
Απόσπασμα από τον πρόλογο του Στεφάν Εσέλ.
Μια όμορφη φθινοπωρινή μέρα, οι συγγραφείς Σαντρίν Μπο και Σεβρίν Βιντάλ σκέφτηκαν να συγκεντρωθούν εφτά συγγραφείς και να γράψουν μαζί ένα βιβλίο, με θέμα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν εφτά οικογένειες, όταν αναλαμβάνει την εξουσία ένα απολυταρχικό κόμμα.
Λοιπόν, επικοινώνησαν με την Αν-Γκαέλ Μπαλπ, την Κλεμαντίν Μποβέ, την Ανλίζ Ερτιέ, την Ανιές Λαρός και τη Φανί Ρομπέν.
Όλες δέχτηκαν με ενθουσιασμό να εμπλακούν σε αυτή την περιπέτεια. Έτσι γεννήθηκε το βιβλίο αυτό, ένα έργο «πολιτικής φαντασίας» στο οποίο προεικονίζεται ένα πολιτικό μέλλον πολύ κοντινό μας, ενώ στη θέση των ηρώων του μπορεί να βρεθεί οποιοσδήποτε από εμάς, αν δεν έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα.
Το βιβλίο προλόγισε ο Στεφάν Εσέλ, συγγραφέας μεταξύ άλλων, των βιβλίων Αγανακτήστε! και Αγωνιστείτε!
ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
Ένα βιβλίο, που παρότι απευθύνεται σε παιδιά από 12 ετών και πάνω, κατάφερε, στα 24 μου, να με ταρακουνήσει και να με κάνει να σκέφτομαι διαρκώς «Πώς φτάσαμε ως εδώ;».
Γεωργία Σουβατζή, deBop, 08/05/15
Αυτό το πολυσυλλεκτικό (από άποψη συγγραφέων και προφίλ των πρωταγωνιστών) βιβλίο αφυπνίζει την πολιτική συνείδηση στους νεαρούς αναγνώστες, τους ευαισθητοποιεί στις πολιτικές ακρότητες και στο αίσθημα της προσωπικής ευθύνης – η ψήφος δεν είναι υπόθεση των άλλων και οι συνέπειές της βαραίνουν όλους. Και οι ενήλικοι του μέλλοντός μας αξίζει να το διαβάσουν μόνο γι’ αυτό. Είναι όμως και συναρπαστικό και συγκινητικό – ξέρει κανείς έναν καλύτερο τρόπο για να αλλάξει το παρόν μας;
Χρυσούλα Γούναρη, O Αναγνώστης, 07/05/15
Είναι ένα βιβλίο συγκλονιστικό που νομίζω είναι απαραίτητο να το διαβάσουμε αλλά και να το διαδώσουμε.
Κώστας Στοφόρος, literature.gr, 29/03/15
Μέσα στο βιβλίο η αντίσταση θα ξεκινήσει από τα παιδιά. Ίσως γιατί αυτά πιο καθαρά, αντιλαμβάνονται το μεγάλο αγαθό της ελευθερία, της φιλίας, της συνύπαρξης, της ειρήνης. Όχι αφηρημένα, όπως λέμε της ειρήνης του κόσμου, αλλά πολύ συγκεκριμένα, της ειρήνης μέσα στο σχολείο που πηγαίνουν και της πόλης που ζουν. Καμιά φορά πρέπει να μπορείς να κοιτάς το δέντρο για να μην χάσεις το δάσος. Πρέπει να κρατάς γερά το χέρι του συμμαθητή σου που πέφτει θύμα ρατσισμού, για να μπορέσεις να υπερασπιστείς τα ανθρώπινα διακαιώματα. Ο αγώνας για ελευθερία και ισότητα δεν είναι ούτε μακρινός ούτε αφηρημένος. Είναι στο εδώ και στο τώρα.
Ιστολόγιο Αγαπημένα παιδικά βιβλία, 11/03/15
Εξαιρετική αφήγηση σε όλα τα κείμενα, ξεχνάς ότι γράφτηκαν από 7 διαφορετικά πρόσωπα και γεννήθηκαν από το 1965 ως το 1987 η νεότερη (συγγραφέας). Για να μη φτάσουμε ως εδώ, χαρίστε το σε παιδιά από 10-18 ετών. Θα πάρουν χαμπάρι γρήγορα τι μέλλει γενέσθαι.
Απόστολος Πάππος, Elniplex, 10/03/15
Το «Πώς φτάσαμε ως εδώ;» είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, που κατά τη γνώμη μου απευθύνεται κυρίως σε έφηβους αναγνώστες, λόγω των σοβαρών προβληματισμών που θέτει (ρατσισμός, διαφορετικότητα, ανθρώπινα δικαιώματα). Όχι μόνο ένα από τα αγαπημένα μου αυτού του χειμώνα αλλά και όσων βιβλίων έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.
Βασίλης Κουτσιαρής, Διαδρομές της Θεσσαλίας, 08/03/15
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από τα παιδιά και να συζητηθεί στην τάξη και στο σπίτι. Κι αν διαβαστεί είναι σίγουρο πως δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
Ιωάννα Μπαμπέτα, Kosvoice, 05/03/15