Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ

Aναζητώντας τη δικαιοσύνη στη Δικαιοσύνη

Αηδιασμένος από τις πολιτικο-δικαστικές και λοιπές εξουσίες που ελέγχουν τη διεφθαρμένη κοινωνία, και πικρά μετανιωμένος που αναίρεσα την εγκληματική βεντέτα, και εμπιστεύθηκα τη Δικαιοσύνη και είπα «δικαιοσύνη και όχι έγκλημα», πριν πάρω στον τάφο μου σε κάποια γωνιά νεκροταφείου, τα στοιχεία που συνέλεξα για την άμποτε αδέκαστη Δικαιοσύνη ψάχνοντας, ρωτώντας και ερευνώντας, για να ξεσκεπάσω τη δολοφονία του πατέρα μου στην οποία βρέθηκα αυτόπτης μάρτυρας το 1934, με άνω από μισό αιώνα έρευνες, αποφάσισα, με επώνυμα στοιχεία, να αποκαλύψω, κοινώς, ΞΕΦΤΙΛΙΣΩ όλον αυτόν τον εμπλεκόμενο δημόσιο και ιδιωτικό τυχοδιωκτισμό, σε τούτο το βιβλίο που δεν είναι λογοτεχνία, ούτε φαντασία, αλλά βιογραφία, ενός πολυκύμαντου αγώνα, μεταξύ ζωής και θανάτου, με βασική αρχή τη διαφώτιση, με αποδείξεις και όχι υποδείξεις, τις αλληλοσπαρασσόμενες διεκδικήσεις επιρροής που μαστίζουν τη σημερινή κοινωνία, το ψέμα και την αλήθεια, στην άμποτε αδέκαστη δικαιοσύνη, με πάνω από μισό αιώνα περιπέτειες που επικυρώνουν το ρητό «δύο ψευδομαρτυράνε και έναν κρεμάνε».
Είναι απόδειξη ότι το οικονομικό κατεστημένο θεριεύει με την ψευδομαρτυρία, το έγκλημα και την κλεψιά, και σταθεροποιείται με την παραπολιτική και την παραδικαιοσύνη. Είναι απόδειξη ότι χρησιμοποίησαν και τη συμμετοχή ενός διεφθαρμένου ανορθόδοξου παπά, που χρησιμοποίησε την εκκλησιαστική του επιρροή παρασύροντας θρησκομωρόπιστους άβουλους πολίτες για τη δολοφονία του πατέρα μου. Είναι απόδειξη ότι όταν υπερισχύει η λογική και δεν απογοητεύει προς εγκατάλειψη η χρονοβόρα υπομονή μιας εξονυχιστικής έρευνας, η ηθική ανταμοιβή είναι ανυπολόγιστα μεγαλύτερη από την υλική. Είναι απόδειξη ότι η δικαιοσύνη δεν είναι καθόλου στραβή, αλλά αντιθέτως ανοιχτομάτα, ψεύτρα και υποκρίτρια, ποικιλοτρόπως χρηματιζόμενη, είναι ο νόμιμος παράνομος προστάτης των ισχυρών που ελέγχουν τη διεφθαρμένη κοινωνία.
Είναι απόδειξη ότι η δικαιοσύνη σαν εκδιδόμενη Αρχή εκδίδεται για το χρήμα, είναι ο εγκάθετος σωματοφύλακας του εκάστοτε ισχυρότερου, αλλά «απάντων των ισχυρών, ισχυρότερο είναι το χρήμα», που τους πάντες, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, εξαγοράζει και διαφθείρει, και τέλος είναι απόδειξη ότι μόνον ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ υπάρχει. Το γιατί αναίρεσα την εγκληματική βεντέτα και δεν έγινα εγκληματίας οφείλεται σε σειρά γεγονότων που με ώθησαν στην έρευνα και όχι στο έγκλημα. Κάθε γεγονός έχει σφραγίσει και μια περιπέτεια της ζωής μου, και ανάλογα με κάθε περιπέτεια αντιμετώπισα διαφορετική πολιτικο-οικονομική και δικαστική πλεκτάνη θανατικής εξόντωσής μου. Κάθε πλεκτάνη θα καταχωρισθεί επωνύμως αναλυτικά με το ιστορικό της, στη διαδρομή του βιβλίου. Παραδειγματικά αναφέρω τις τρεις τελευταίες, που απεικονίζουν τη ρίζα των πολλαπλώς σχεδιασμένων απόπειρων θανατικής εξόντωσής μου.
1. Σχεδιασμένη προφυλάκισή μου με τη συνδρομή του Γενικού Γραμματέα του ελληνικού προξενείου κυρίου Γκούμα με τις μεταναστευτικές Αρχές του Σίδνεϊ Αυστραλίας, με αντικειμενικό σκοπό την απέλασή μου, το 1960, σχεδιασμένη και υποκινούμενη από τον πλουσιότερο (σ.σ., και κάποτε καλύτερο φίλο του πατέρα μου) Έλληνα ληστοκαταχραστή της περιουσίας του πατέρα μου C. Soulo και με ένα τραπεζιτικό κατεστημένο, και με τη δόλια συμπαράσταση των τότε δικηγόρων μου «Σούλιβαν Μπρόδερς» που τη δολιότητά τους την εξαργύρωσαν αργότερα, το 1963, με μία μυστηριώδη ή εικονική κατάχρηση τριακοσίων χιλιάδων δολαρίων και με την αφαίρεση της άδειας άσκησης του δικηγορικού τους επαγγέλματος, και την κατάσχεση του παλαιοτέρου δικηγορικού αρχείου τους, με το αιτιολογικό της αρχαιότητας και σαν δικηγόροι των Συνδικαλιστικών Ενώσεων του NSW και με τον ισχυρισμό ότι θα χρησιμοποιηθεί για τη σπουδή των σπουδαστών της Νομικής Σχολής του πανεπιστημίου της Καμπέρας εξύφαναν και εξαφάνισαν το φάκελο της δικογραφίας μου (σ.σ., φωτοαντίγραφα στην αγγλική αμετάφραστα υπάρχουν στις επόμενες σελίδες του βιβλίου). Τα ντοκουμέντα αυτά είναι στην επιστολή του τελευταίου δικηγόρου μου από το Σίδνεϊ Αυστραλίας Ted Tzovara, τον οποίο εκβιαστικά η αυστραλιανή δικαιοσύνη, με εντολή του πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου του NSW τον υποχρέωσαν να με εγκαταλείψει, και αργότερα το 2008, η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστραλίας έπραξε την ίδια παρανομία και με εγκατέλειψε το υπερπληρωμένο αυστραλιανό δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου Ellison Hewison & Whitehead.
2. Γκανγκστερική απαγωγή μου από το νοσοκομείο για τελική εξόντωσή μου, με τη συμπαράσταση του τότε Έλληνα προξένου, κυρίου Α. Πρωτονοτάριου, επειδή ως Έλληνας ναυτικός είχα απολυθεί λόγω ασθενείας από το ελληνικής σημαίας πλοίο ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΡΟΣ.
3. Συγκυρίες απέτρεψαν την εξόντωσή μου στο τρελάδικο Ροζέλα Χόσπιταλ που με είχαν κλείσει μετά την απαγωγή, και την αποτυχία τους. «Απόπειρα δολοφονίας μου» στο υπερωκεάνιο ΠΑΤΡΙΣ της γραμμής Αυστραλίας, τον Ιούνιο του 1963, όπου εξαναγκαστικά με μετέφεραν στο Α/Π ΠΑΤΡΙΣ για επαναπατρισμό, ύστερα από δέκα ημερών απεργία πείνας, όπου κατά την επιστροφή μου για την Ελλάδα διέπραξαν την πρώτη αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας μου, αφού δεν κατόρθωσαν να υπεξαιρέσουν τη σε χειρόγραφο προσχεδιασμένη διαθήκη μου, για μεταβίβαση της περιουσίας μου στην Common Wealth Bank – το ντοκουμέντο υπάρχει στις σελίδες φωτοαντιγράφων.
4. Στις 14 Νοεμβρίου του 1981, όταν σαν Βέλγος τουρίστας αφίχθηκα στο Σίδνεϊ, επισκέφθηκα το βελγικό προξενείο, εξιστόρησα την υπόθεσή μου και ζήτησα το δικηγόρο του προξενείου, μου έγραψαν σε ένα έντυπο του προξενείου, το όνομα και τη διεύθυνση του δικηγόρου Ted Tzovara, 50 Margaret Street, Sydney 2000, «αποκαλύψεις, και μεθοδευμένες παραπλανητικές απαντήσεις των δικαστικών Αρχών του NSW υπάρχουν στην αμετάφραστη, προσαρτώμενη επιστολή του κυρίου Τζoβάρα».
Πριν από δυο χιλιάδες χρόνια οι τότε αφέντες του κόσμου, με σκευωρούς Εβραίους και δικαστές Ρωμαίους, σταύρωσαν το Θεάνθρωπο με το χρήμα για να φιμώσουν τη χριστιανική θρησκεία. Σήμερα οι καμουφλαρισμένοι αφέντες «ΑΛΗΤΕΣ» του κόσμου με πρόσχημα την ψηφοθηρική άμποτε Δημοκρατία και με χωροφύλακα τη δικαιοσύνη καταδικάζουν την ανθρωπότητα στην εξαθλίωση και στην πείνα, για τα ίδια συμφέροντά τους, με δόλωμα την πολιτική, σαν κολαούζο στους καρχαρίες, για τις τράπεζες, την τοκογλυφία και το χρήμα.
Παναγιώτης Β. Αποστολόπουλος