10.95€ 9.31€

Awarded Author: ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
Published: 2014
ISBN: 978-960-04-4459-9
Pages: 200
Shape: 14 Χ 20,6
Weight: 308.00 γραμ.
Soft cover
Award: Διεθνές Βραβείο «Κ. Π. Καβάφης», 1996 | ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ, 1999 και 2010 | Βραβείο Ιδρύματος «Κώστα και Ελένης Ουράνη» της Ακαδημίας Αθηνών, 2011 | Μεγάλο Βραβείο του «Αναγνώστη», 2023 | Βραβείο Λογοτέχνη, Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου, 2023


Στην ανά χείρας έκδοση, εκτός από τις συλλογές Μη σκεπάζεις το ποτάμι και Κρυφός Κυνηγός που παρέμειναν όπως είχαν τυπωθεί αρχικά, στις άλλες έγινε μια πάρα πολύ αυστηρή επιλογή, ενώ αρκετά από τα ποιήματα έχουν υποστεί από απλές μέχρι και δομικές αλλαγές, αφού πιστεύω ότι, από τότε που ξεκίνησα να γράφω, επεξεργάζομαι και συμπληρώνω μία και την αυτή συλλογή.
Γ. Μ.


Βραβείο Καβάφη, 1996, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου
Μη σκεπάζεις το ποτάμι, Κρατικό Βραβείο Ποίησης, 1999
Κρυφός κυνηγός, Κρατικό Βραβείο Ποίησης, 2011
Βραβείο Ιδρύματος «Κώστα και Ελένης Ουράνη» της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του, 2011
Μεγάλο Βραβείο του «Αναγνώστη», 2023


ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Η ποίηση του Γιώργου Μαρκόπουλου υποβάλλει ένα τραγικό υποκείμενο που συνθλίβεται στις αρχετυπικές διαστάσεις του καθημερινού δράματος. Ό,τι συμβαίνει στον παρόντα χρόνο δεν είναι παρά απότοκο μιας μνήμης που πονάει και αιμορραγεί, ενός κλειστού, περιχαρακωμένου τόπου και ενός μηδέποτε πραγματοποιημένου ονείρου. Ο χρόνος, η μνήμη, η Ιστορία, η ομορφιά, ο έρωτας, η οδύνη, η πόλη, τα τοπία, το ποτάμι, η ποίηση, οι φίλοι, η ασθένεια, η απώλεια και ο θάνατος ορίζουν την τύχη των προσώπων και των πραγμάτων, εγείροντας ένα αίτημα ατομικής και υπαρξιακής ελευθερίας.
Θάνος Σταθόπουλος, Litart, 08/06/15

[...]φρονώ ότι πέραν της αναντίρρητης ποιότητας του πολυβραβευμένου έργου του Γιώργου Μαρκόπουλου, πρόκειται για μία ειλικρινή υπενθύμιση ταυτότητας προς τους συγχρόνους του, αλλά και για πολύτιμο εγχειρίδιο γνώσης προς τις επερχόμενες γενιές, στις οποίες ο ίδιος φαίνεται να προσβλέπει, αισιόδοξος, καθώς οραματίζεται για τη στερνή στιγμή της ζωής μας ότι «από τα βουνά ή τη θάλασσα πέρα, κάποιος θα προβάλει, που όμως δεν θα προφτάσουμε, δεν θα προφτάσουμε να δούμε ποιος είναι». Είναι ο μελλοντικός μαχητής και ο μελλοντικός αναγνώστης.
Πόλυ Μαμακάκη, Ο Αναγνώστης, 18/03/15

Ποιος είπε ότι οι ποιητές είναι βαρετοί στις εκδρομές; Ότι πλήττεις ταξιδεύοντας μαζί τους; Σας βεβαιώ πως το ταξίδι με τον ποιητή Γιώργο Μαρκόπουλο είναι πραγματικά υπέροχο.[...]
Τα ποιήματά του τα διέκρινε πάντα ένα υψηλότατο γούστο και μια χυμώδης λαϊκότητα ταυτόχρονα. Αντλούσε το υλικό του και μιλούσε για πράγματα κοινά και καθημερινά, χωρίς να υποχωρεί χάριν κάποιας αναγνωσιμότητας ή αναγνώρισης.

Πάνος Σκουρολιάκος, Η Αυγή, 09/08/14

Η ποίηση του Γιώργου Μαρκόπουλου αφορά κατά βάση την εσωτερικότητα, τη μοναχικότητα, τις καθημερινές τριβές και όσα εμποδίζουν τους ανθρώπους να βρούνε ανάπαυση, ακόμα και όταν πλαγιάσουν έχοντας σβήσει τα φώτα. Δεν θα ταξινομηθεί δίπλα στην ηρωική φιλολογία της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Δεν είναι δηλαδή η ποίηση που έχει ζωστεί τα φυσεκλίκια σταυρωτά, αλλά η ποίηση που προσπαθεί να υπερασπιστεί τις αξίες της με έναν τρόπο εσωτερικό και χαμηλόφωνο.
Ιωάννης Πανουτσόπουλος, Φρέαρ, 30/07/14

Ο Μαρκόπουλος γράφει απλά, λιτά, λυρικά, συγκλονιστικά, αλλά και συχνά ωμά, γιατί οι περιστάσεις δεν του επιτρέπουν περίτεχνες στιχουργικές. Η τεχνική και οι ραφές της, που βρίσκονται πίσω από τους στίχους για να τους στηρίζουν, δεν φαίνονται. Η καίρια λέξη, η εύστοχη φράση, η αφοπλιστική απλότητα είναι τα χαρακτηριστικά του. Η ανθρωπιά του.
Ανθούλα Δανιήλ, diastixo.gr, 20/07/14

Ποίηση ενδεικτική των ψυχικών, πνευματικών και ιδεολογικών κραδασμών και μεταπτώσεων ενός ανθρώπου ευαίσθητου, κοινωνικά προβληματισμένου και μονίμως εκτεθειμένου στα πυρά μιας επίβουλης και επίφοβης πραγματικότητας, αμετακίνητου, ωστόσο, στην απόφασή του να διαφυλάξει ως πολύτιμα τιμαλφή όλα όσα αισθάνεται ότι συνθέτουν και συγχρόνως διατηρούν στο απυρόβλητο το αληθινό του πρόσωπο: μνήμες προσώπων, καταστάσεων, εικόνες παλιές αλλά και νέες που τον σημάδεψαν ανεξίτηλα, λόγια, σταματημένες  - παρά τη φευγαλέα τους φύση - χειρονομίες και πράγματα που, παρά την αντικειμενική φθαρτότητά τους, λειτουργούν παραμυθητικά και τον ενισχύουν στην προσπάθειά του να διαστείλει τοπικά και χρονικά το παρόν.
Κώστας Παπαγεωργίου, Η Αυγή, 21/06/14