Ο ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΝΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΠΟΥ ΞΕΡΩ

Σ’ ένα πάρτι όπου δε γνωρίζει κανέναν, το πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου χορεύει πιο πολύ απ’ όλους γιατί δε θέλει να βάλει τα κλάματα.
Στην κουζίνα του εστιατορίου Ποτέ, η Εύα χάνεται σε καπνούς υγρού αζώτου, γιατί νομίζει πως η αγάπη μπορεί να μοιάζει με εσάνς μανταρινιού.
Σχεδόν ταυτόχρονα, ένας ήσυχος άνθρωπος ξεκινάει μόνος του μες στη βροχή για την προβολή μιας ταινίας, χωρίς να ξέρει ότι εκείνο το νυσταγμένο απόγευμα Τρίτης πρόκειται να συναντήσει τη μοίρα του.

Ένα μυθιστόρημα για τη μαγειρική, για την αγάπη, για τις δύσκολες επιλογές και τις βαθιές επιθυμίες, για τα μυστηριώδη κορίτσια χωρίς όνομα, αλλά περισσότερο για την απελπισία τού να είναι κανείς λίγο πιο μεγάλος ή λίγο πιο μικρός απ’ ό,τι πρέπει, σ’ έναν κόσμο όπου ο χρόνος προχωράει ευθύγραμμα και όλοι μεγαλώνουν αναγκαστικά.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Στην πρώτη συγγραφική της προσπάθεια η Ισμήνη Τορνιβούκα καταφέρνει να αφηγηθεί μια ιστορία στο μεταίχμιο της πραγματικότητας και της φαντασίας, με υλικά που παραπέμπουν απευθείας στον «Πίτερ Παν» αλλά και με τις δικές της προσωπικές κρίσεις και προβληματισμούς, χωρίς καθόλου να κουράζει ή να καταφεύγει σε κοινοτοπίες.
Βασιλική Χρίστη, Diavasame.gr, 07/01/14

Γενικά, πρόκειται για ένα δροσερό βιβλίο, που διαβάζεται σε μια μέρα. Θα περάσεις καλά, ίσως στεναχωρηθείς με τη μοίρα κάποιων ηρώων, σίγουρα θα προβληματιστείς με τα ερωτήματα που θέτει το βιβλίο.
Γιώτα Φλώρου, Arts and the City, 30/07/13

[...]ο «Πλανήτης» αποτελεί μια σπάνια μαρτυρία για τον βιωμένο κόσμο της γενιάς της «ευφορίας» που μεγάλωσε στα χρόνια της κοινωνικής και οικονομικής ανεμελιάς, πριν η πολυποίκιλη χρεωκοπία της χώρας ενσκήψει και την προσγειώσει απότομα σε μια γκρίζα και σκληρή πραγματικότητα. Έτσι, η θεματική της βίαιης ενηλικίωσης σε ατομικό επίπεδο συνομιλεί με το πρόβλημα της ενηλικίωσης ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, χαρίζοντας στην κατά τα λοιπά παιχνιδιάρικη αφήγηση το απαραίτητο βάθος πεδίου.
Κώστας Κατσουλάρης, Book Press, 29/07/13

Η Ισμήνη Τορνιβούκα συνομιλεί με την Άννα Σταυροπούλου για την έμπνευση, τις ανθρώπινες ιστορίες αλλά και τον "πιο μακρινό πλανήτη που ξέρει".
Miss Bloom, 24/05/13

Ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα με φρέσκια γραφή που άγγιξε την καρδιά μου, αλλά και όλες μου τις αισθήσεις, με προβλημάτισε και σίγουρα θέλω να το διαβάσω ξανά.
Ιστολόγιο Think Pink - Think Big, 15/05/13

Το μυθιστόρημα υποχρεώνει έμμεσα τον αναγνώστη να δει τις ιδεολογικές, ρεαλιστικές και θεατρικές παραμέτρους του και να επικεντρώσει τις παρατηρήσεις του στη σκηνογραφία, στη σκηνοθεσία και στους χαρακτήρες του. Ο αναγνώστης, γοητευμένος, συμμετέχει στη διαδικασία και, υιοθετώντας την οπτική του αφηγητή έχει, συχνά, την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχει και ο ίδιος στα γεγονότα, υπό βροχή και με υγρασία στο α’ μέρος του βιβλίου, κάτω από τον καυτό ήλιο στο β΄ μέρος και εκτεθειμένος στους ανέμους στη συνέχεια. Υπάρχει ρυθμός, πολύ σημαντικό αυτό αλλά και σπάνιο πλέον στα μυθιστορήματα, η γραφή είναι συχνά κινηματογραφική και έχει κανείς την αίσθηση ότι το μυθιστόρημα περικλείει εντός του πολλά μικρά διηγήματα.
Λέων Α. Ναρ, Parallaxi mag, 09/05/13

Το βιβλίο της Ισμήνης είναι ένα βιβλίο για την ενηλικίωση, για την επιλογή ανάμεσα στην αληθινή αγάπη και στον ονειρικό έρωτα, για την ζεστασιά της πρώτης και τη νοσταλγία του δεύτερου.[...]"Ο πιο μακρινός πλανήτης" που ξέρω δεν είναι ένα μυθιστόρημα που μιλάει για κάθε είδους ενηλικίωση, αλλά για αυτό που βίωσε η γενιά μας. Αυτή είναι μια από τις ιδιαιτερότητες και ένα από τα πιο σημαντικά, κατά την άποψή μου, συστατικά του βιβλίου.
Νίκος Ερηνάκης, από την παρουσίαση του βιβλίου στο Public Συντάγματος, 11/04/13

Ένα βιβλίο μελαγχολικό αλλά και χαρούμενο συνάμα, είναι το πρώτο που έγραψε η Ισμήνη και είναι ευθέως συνδεδεμένο με τον Πίτερ Παν και την Πόλη των Χαμένων Παιδιών, τους Belle and Sebastian και τον Τζακ Κέρουακ, τις αναμνήσεις αλλά και την κατάρα του timing, που είτε μας θέλει πολύ μεγάλους για κάτι άλλο πέρα από αυτό που ζούμε είτε πολύ μικρούς για να ζήσουμε κάτι περισσότερο.
Στέφανος Τσιτσόπουλος, Athens Voice, 09/04/13

Παρουσίαση του βιβλίου και μίνι-συνέντευξη της συγγραφέα του, Ισμήνης Τορνιβούκα, στον Δημήτρη Κοπαράνη.
Glow.gr, 02/04/13