Ό,τι κυρίως επιχειρείται σ’ αυτό το βιβλίο είναι η επισήμανση των υποκειμενικών και των αντικειμενικών συνθηκών που συνέβαλλαν στη διαμόρφωση και στην παγίωση της «στάσης ζωής», της υφολογικής ταυτότητας και της «ποιητικής» μιας σημαντικής ποιήτριας όπως η Κική Δημουλά. Η ιχνηλάτηση της συναρπαστικής, επίπονης και κάθε άλλο παρά ευθύγραμμης υπερ-πεντηκονταετούς πορείας της από την ερεβώδη κόσμο των συναισθημάτων και των διαρκών εσωτερικών και εξωτερικών αντιπαραθέσεων της νεότητας (Έρεβος, 1956) έως τη νηφάλια – αν και μονίμως εκτεθειμένη στις εξαίσιες επιθέσεις του αιφνίδιου –, εξομολογητική, απολογητική και συνάμα απολογιστική στάση της ωριμότητας (Τα εύρετρα, 2010).
ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
Τα κείμενα του βιβλίου του Κ. Γ. Παπαγεωργίου κατάγονται από τη συγχρονική διάσταση της κριτικής σχέσης του με τα στάδια δημιουργίας των κειμενικών κόσμων της Κικής Δημουλά. Κυρίως όμως διαθέτουν ένα ισχυρό φορτίο διαρκούς ενδιαφέροντος στο επίπεδο της πληροφορητικότητας. Με την προϋπόθεση αυτή, στα κείμενα αναγνωρίζεται ένας γενικός χαρακτήρας που καταργεί τις συγκεκριμένες συνθήκες συγγραφής τους και επομένως δρομολογεί τη μετακίνησή τους από την περιστασιακή/συγχρονική στη γενική/διαχρονική διάσταση (πράγμα άλλωστε που εξασφαλίζει η νεώτερη, οριστική μορφή, με την οποία τα κείμενα συμμετέχουν στη σύνθεση του βιβλίου, όπως δηλώνει ο συγγραφέας σε προλογικό σημείωμα).
Άλκηστη Σουλογιάννη, Bookpress, 14/04/13
Ο κριτικός δεν καταπιάνεται με τις γλωσσικές επιλογές και τις λεξικές συζεύξεις, τον ρυθμό, τους τρόπους και τα εκφραστικά μέσα της γραφής, με ό,τι συνοψίζεται στη λέξη «ύφος». Ξεκαθαρίζει προγραμματικά ότι εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι η «υφή» των ποιημάτων της Δημουλά, η «υποδόρια συνύφανση» ποικίλων και ετερόκλητων στοιχείων που συνθέτουν «το σταθερό βιωματικό υλικό, αυτό το σκοτεινό πρόπλασμα του ποιήματος» που χάρη σε ερεθίσματα εξωτερικά ή εσωτερικά ενσαρκώνεται στον ποιητικό λόγο.
Λαμπρινή Κουζέλη, Το Βήμα, 23/03/13