Ο ΛΕΜΟΝΟΚΗΠΟΣ

Πού οδηγεί η αχαλίνωτη φαντασία ενός μικρού κοριτσιού, η οποία το σπρώχνει σε ένα παιχνίδι διόγκωσης των γεγονότων και αλλοίωσης της πραγματικότητας; Και τι γίνεται όταν κάποιος ζητά εκδίκηση επειδή τον έδιωξαν μακριά από τον παράδεισο των πρώτων στιγμών της ζωής του; Πώς συνδυάζονται η νοικοκυροσύνη και η λογική με την αταξία και την παραφορά; Και πόσο σώφρον είναι τελικά μια ενήλικη γυναίκα να τρυπώνει σε ξένες αυλές και σε απαγορευμένους κήπους, γυρεύοντας την ηδονή του ξεχωριστού και του σπάνιου;
Τα κύρια πρόσωπα αυτού του μυθιστορήματος είναι δύο φίλες. Η Ιωάννα προσπαθεί να ενηλικιωθεί, να βγει από τα σκοτάδια όπου η παιδική ηλικία έστησε το βασίλειό της και να γίνει αυτεξούσια γυναίκα. Απ’ την άλλη μεριά, η Σμαράγδα ανεβαίνει τον δύσκολο δρόμο της καλλιτεχνικής καταξίωσης. Η πρώτη θέλει να γίνει συγγραφέας, αλλά καταλήγει εστιάτορας. Η δεύτερη, που είναι ηθοποιός, στο τέλος καταφέρνει να κερδίσει την καρδιά του κοινού της, διασχίζοντας έναν κόσμο μυστικών και ψεμάτων. Δύο νέες γυναίκες με ομοιότητες και διαφορές, μια σχέση έλξης και απώθησης, και ένας ολόκληρος κόσμος που αγωνίζεται να μην καταρρεύσει.
Αυτό που διασώζεται όμως είναι η βεβαιότητα πως «τα φαντάσματα χάνονται την ημέρα, πρώτα όμως πρέπει να ’χει κανείς το κουράγιο να τα καλέσει στο φως».

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Η συγγραφέας των λεπτών αποχρώσεων με ατμόσφαιρα και απόσταση χτίζει τις ηρωίδες της κι έναν ολόκληρο κόσμο. Με λεπτή ειρωνεία και χιούμορ, ακόμα και στα πιο δύσκολα, και ψυχαναλυτικές αλήθειες σε μονοπάτια και δύσβατες καταστάσεις. Αριστουργηματική η σκηνή της αρχής με την Ιωάννα στον κήπο. Οι διάλογοί της, θεατρικοί σχεδόν, υπαινικτικοί και ταυτοχρόνως αποκαλυπτικοί, με την «Ωραία και το τέρας» του Κοκτώ να μπαινοβγαίνει.
Ελένη Γκίκα, diavasame.gr, 25/07/13

Οι ηρωίδες του βιβλίου με τις όποιες διαφορές που διαθέτουν αλλά και με τα γεγονότα που τις ενώνουν δεν έχουν παρά να πορευτούν η μια πλάι στην άλλη μιας και δεν έχουν εναλλακτική επιλογή, ώστε να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που σαν τροχοπέδη τις κρατάει δέσμιες με την παιδική τους ηλικία, κάνοντας το αποφασιστικό εκείνο βήμα για να τις οδηγήσει μονομιάς και χωρίς περαιτέρω χρονοτριβή στην αλλαγή της σελίδας που τόσο καρτερικά αναμένουν. Με τον τρόπο αυτό μοιράζονται με τους αναγνώστες και ένα ηθικό δίδαγμα θα τολμούσα να πω: «να προχωράμε στο επόμενο στάδιο ζωής μέσα απο οποιεσδήποτε αντιξοότητες προκύψουν».
Νίκος Μπίνος, vakxikon.gr, τ.21