Ο αναγνώστης που έτυχε να διαβάσει τ’ Ακροκεραύνια του Χ. Μηλιώνη θ’ αναγνωρίσει στη Δυτική Συνοικία τη συνέχειά τους. Κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου είναι ο Δημήτρης, γιατρός από αγροτική οικογένεια που με το γάμο του μεταφυτεύτηκε στις παρυφές του Λυκαβηττού. Η καταγωγή του δε σημαίνει μονάχα διαφορετική κοινωνική προέλευση, αλλά – μεταξύ των άλλων – και διαφορετικό φορτίο εμπειριών.
Η αφήγηση αρχίζει τον καιρό της «χαμένης άνοιξης», πριν από τη δικτατορία, και ξετυλίγεται αντίστροφα, καθώς μια ερωτική ιστορία πυροδοτεί τη μνήμη του ήρωα και αφυπνίζει την προσωπική του μυθολογία: «Όλα αυτά τα χρόνια – γράφει ο συγγραφέας – η μνήμη του έμοιαζε σταματημένο ρολόι που σκονιζόταν ξεχασμένο σε κάποιο ράφι, μα καθώς βγήκε στη μέση η Άννα και το κούρντισε, πήρε πάλι μπρος και δούλευε με μιά ένταση που σχεδόν τον τρόμαζε».
Τι σημασία μπορεί να έχει η αφύπνιση μιάς προσωπικής μυθολογίας εξαρτάται βέβαια και από τον αναγνώστη.