Βρισκόμαστε στα 1946. Η μικρούλα Συλβί, που όλοι τη φωνάζουν Βιού, μια κοπελίτσα κλειστή στον εαυτό της και εξαιρετικά συναισθηματική, αγωνίζεται για να ξαναζωντανέψει μέσα της τη μνήμη του πατέρα της, που είχε σκοτωθεί πριν δύο χρόνια, στις μάχες της Αντίστασης εναντίων γερμανών κατακτητών. Το σοκ από την ξαφνική είδηση της είχε προκαλέσει ένα κενό στην ψυχή της. Η μητέρα της, αναγκασμένη να εγκατασταθεί στο Παρίσι όπου είχε βρει δουλειά, εμπιστεύθηκε τη μικρή Βιού στους πατρικούς παππούδες της που ζούσανε στο Λέ Πουΐ. Ανάμεσα στη γιαγιά της, μια θρησκόληπτη και αυστηρή γυναίκα που τίποτα δεν την ξεμακραίνει από τη θύμηση του χαμένου γιού της, και στον παππού της, ένα γρουσούζη αλλά αδιάφορο για τα γύρω του γέρο, η κοπελίτσα των οχτώ χρόνων προσπαθεί να διαμορφώσει τη ταυτότητα της.

Ο Ανρί Τρουαγιά, με τη γνωστή απαράμιλλη λεπτότητα της τέχνης του, εισδύει στον ψυχικό κόσμο της μικρής και με ζωντανές πινελιές μας περιγράφει τις σκέψεις και τα αισθήματα που τη κατέχουν. Με την εξαιρετική ευαισθησία του, με την ειρωνεία του και με την τρυφεράδα του ο συγγραφέας πετυχαίνει να μα ζωγραφίσει τόσο έντονα τον παιδικό κόσμο της, ώστε σιγά σιγά ο αναγνώστης νιώθει να ξανανιώνει, να γίνεται ο ίδιος Βιού, και βρίσκεται, σαν από κάποια μαγεία, ολόκληρος βουτηγμένος στους ενθουσιασμούς και στις αγωνίες της τρυφερής ηλικίας.