ΝΕΑ ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΤΙΜΗ: 6.87 ευρώ
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, ΒΑΘΥΣ ΚΑΙ ΛΥΠΗΜΕΝΟΣ, ΟΠΩΣ ΚΙ ΕΣΥ, ΑΠΕΡΑΝΤΑ ΑΔΕΙΟ ΣΠΙΤΙ
«Λέω συχνά στον εαυτό μου ότι όλοι μας σε υγρά σκοτάδια γεννιόμαστε και ίσως σε παρόμοια υγρά σκοτάδια να επιστρέφουμε πεθαίνοντας. Ενδιαμέσως, κι όσο είμαστε ακόμα ζωντανοί, σταθμεύουμε στην υγρασία του έρωτα, που ξύνοντας την πληγή μάς ανακουφίζει προσωρινά…».
Δεκαπέντε αλλόκοτες ιστορίες, γύρω από το δίπολο έρωτας και θάνατος, ανάμεσα στη μαύρη κωμωδία και στο δράμα. Με ήρωες σχεδόν πάντα ερωτευμένους, κάποτε γονατισμένους από τις ενοχές και τις απώλειες, μερικές φορές ταπεινωμένους ή απλώς ευάλωτους, αλλά και αδελφοκτόνους, παιδεραστές, αιμομίκτες. Με εφήβους και συνταξιούχους, στελέχη επιχειρήσεων και οικιακές βοηθούς, μουσικούς και αντάρτες πόλεων, δικηγόρους, τηλεπαρουσιαστές. Σε όλες τις ιστορίες εμφανίζεται, όταν δεν πρωταγωνιστεί, ένα ασήμαντο παραθαλάσσιο θέρετρο ονόματι Λίμνη Αχαΐας, που θα μπορούσε να βρίσκεται σχεδόν παντού, από την Ευρώπη ως την Αμερική. Και ταυτόχρονα, πουθενά αλλού εκτός από την Ελλάδα. Οι Ιστορίες της Λίμνης είναι ένα έργο σπονδυλωτό με ενότητα τόπου και ατμόσφαιρας, ένα μυθιστόρημα παραλλαγών πάνω στον άκρατο ατομικισμό που, στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, προσβάλλει σαν ιός την αποθέωση της κοινοτικής ζωής: ένα νεοελληνικό χωριό.
Έγραψαν:
για Το παιχνίδι
«Μια ανατροπή στον ως τώρα δεδομένο λυρικό κόσμο της εφηβείας. Με Το παιχνίδι, ο P. κάνει μια τομή στην λογοτεχνία της εφηβείας, αλλά και υπερκεράζει τα ίδια του τα βιβλία της πρώτης περιόδου».
Mένης Kουμανταρέας, Ελευθεροτυπία, 18-12-1998
«Το πιο άμεσο, το πιο προφανές, με μεθοδική εμβάθυνση μπορεί να καταστεί αβυσσαλέο… Η αφήγηση προδίδει μέγιστη οικείωση με τα υπόγεια ρεύματα της ζωής».
Kωστής Παπαγιώργης, Αθηνόραμα, 4-12-1998
για το Βαθύς και λυπημένος, όπως κι εσύ
«O B. P. γράφει για “το παράξενο τσίρκο” που έχει γίνει η Ελλάδα. Μέσα από φόνους και αυτοχειριασμούς, μας δίνει διαφορετικές όψεις μιας μάλλον απεχθούς, σχεδόν εκτρωματικής κοινωνίας».
Mάρη Θεοδοσοπούλου, Το Βήμα της Κυριακής, 2-1-2000
«Αφού σάρωσε μέσα του κάθε υπόλειμμα λογοτεχνικού ακκισμού, ο P. παραδόθηκε σε μια πεζογραφία παλπ ― “χτυπάει τα πλήκτρα της γραφομηχανής με την κοιλιά”, όπως λένε οι Aμερικανοί συγγραφείς».
Kωστής Παπαγιώργης, Αθηνόραμα, 17-12-1999
για το Απέραντα άδειο σπίτι
«Η Λίμνη Αχαΐας παίρνει εδώ διαστάσεις έμμονης ιδέας για τον συγγραφέα, καθώς ως αφηγητής-σκηνοθέτης των ιστοριών παρεμβαίνει συνομιλώντας με τον αναγνώστη. Τελικά, η Λίμνη Αχαΐας έχει ταυτιστεί με τον Pαπτόπουλο, κάτι, ας πούμε, τηρουμένων των αναλογιών, σαν τη Σκιάθο του Παπαδιαμάντη».
Mάρη Θεοδοσοπούλου, Ελευθεροτυπία, 31-7-2009
Η Λίμνη Αχαΐας πρωτοεμφανίζεται στο βιβλίο του Βαγγέλη ΡαπτόπουλουΈμμονες ιδέες, το 1995. Έκτοτε έχει κάνει αισθητή την παρουσία της σε άλλα επτά βιβλία του, ανάμεσά τους η Λούλα και Η επινόηση της πραγματικότητας.
Οι Ιστορίες της Λίμνης περιλαμβάνουν δεκαπέντε ιστορίες, όπου το παραθαλάσσιο αυτό θέρετρο άλλοτε πρωταγωνιστεί κι άλλοτε φιλοξενεί τις πιο σκοτεινές πτυχές τους. Πρόκειται για ιστορίες που στο παρελθόν είχαν εκδοθεί αυτόνομα: Το παιχνίδι (1998), Βαθύς και λυπημένος, όπως κι εσύ (1999), Απέραντα άδειο σπίτι (2009).
Η συγκεντρωτική αυτή έκδοση περιέχει: μια εισαγωγή στο μοιραίο για τον συγγραφέα μέρος, το οποίο, αν και γειτονεύει με πραγματικά χωριά, υπάρχει μόνο στη φαντασία του· έναν σχετικά λεπτομερή χάρτη, διά χειρός Φώτη Πεχλιβανίδη· και μαζί ένα είδος επιλόγου που δημοσιεύεται για πρώτη φορά εδώ και αποπειράται να συνοψίσει το όλο εγχείρημα.