Το θεατρικό έργο Τα μάτια τέσσερα, γραμμένο πριν από τα «Δεκεμβριανά» του 2008, έρχεται να υπενθυμίσει ότι στην άλλη πλευρά δεν θα συναντήσουμε την αυτονόητη ατιμωρησία, αλλά μια απάνθρωπη μηχανή που συντηρεί, σε πείσμα του χρόνου, ένα παράλογο σωφρονιστικό σύστημα.

Στο έργο Αξύριστα πιγούνια ο συγγραφέας προσπαθεί να ερευνήσει την αντρική ματιά και τον τρόπο που λειτουργεί το αρσενικό όταν συναντηθεί με το θηλυκό. Ασκώντας κριτική στην ερωτική διαγωγή του ανδρικού φύλου, διατηρεί την ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει κάποτε και θα βρεθεί μια γέφυρα ανάμεσα στα δύο φύλα, ενός ασθενούς «ισχυρού» που εξαρτάται απόλυτα από τη δύναμη ενός ισχυρού «ασθενούς».