ΙΣΟΠΑΛΟ ΤΡΑΥΜΑ

9.64€ 8.19€

Συγγραφέας: ΣΤΙΓΚΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ
Έτος έκδοσης: 2009
ISBN: 978-960-04-3891-8
ΣΕΛ.: 56
Σχήμα: 14 x 20,6
Βάρος: 118.00 γραμ.
Μαλακό εξώφυλλο

Το βιβλίο δεν είναι διαθέσιμο αυτή τη στιγμή

Το Ισόπαλο τραύμα, η τρίτη ποιητική συλλογή του Γιάννη Στίγκα, είναι μια ψύχραιμη όσο και σαρκαστική αναμέτρηση με το είδωλο του εαυτού μας, τις φανερές ή κρυφές πληγές της ύπαρξης, τις αναπόφευκτες ή απρόβλεπτες ισοπαλίες. Ποιήματα-σχόλια που εγκαθιδρύουν μια ιδιότυπη συνομιλία με τον Καρυωτάκη, την Αγγελάκη-Ρουκ, τον Λειβαδίτη, τον Σαχτούρη, τον Καρούζο, τον Ρίτσο, αλλά και τον Μαγιακόφσκι, τον Πόε, τον Σελάν, τον Ρεμπώ, τον Παζ, τον Ντύλαν Τόμας, μεταξύ άλλων. Ακροβατώντας μεταξύ σιωπής και προσμονής, τρόμου κι αντοχής, ο Στίγκας ψηλαφίζει το μέσα μας τραύμα, το σπάραγμα, με ένα λόγο λιτό, εξομολογητικό και συγχρόνως αιχμηρό, καυστικό, υπόγεια ανατρεπτικό.

ΕΝ ΜΕΣΩ ΥΕΤΩΝ ΚΑΙ ΚΟΠΕΤΩΝ
                            μνήμη Νίκου Καρούζου

Πολύ πιο πάνω απΆ τα καυσαέρια
βλέπω την τρομερή βολίδα
να παίρνει παραμάζωμα τα σύννεφα
κι όλες τις προσευχές
                          που μαύρισαν στην άκρη

Ένα μεγάλο δίχτυ ο κόσμος
                           κάτω
έχουν ανάψει τα στοιχήματα:
πως δεν μπορεί
                         τα καύσιμα
πως δεν μπορεί
                         η βαρύτητα

ένας κρατήρας είναι πάντα
                          ένας κρατήρας
εγώ θα φέρω τη μεζούρα μου
εγώ θα φέρω το στυπόχαρτο

Σιχτίρισέ τους ρε Νικόλαε

τα ίδια δεν κάναν και με το φεγγάρι;

Ο Γιάννης Στίγκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε ιατρική. Το Ισόπαλο τραύμα είναι η τρίτη ποιητική του συλλογή. Έχουν προηγηθεί τα έργα Η αλητεία του αίματος (Γαβριηλίδης, 2004) και Η όραση θΆ αρχίσει ξανά (Κέδρος, 2006). Έχει συνεργαστεί με διάφορα περιοδικά. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.


ΚΡΙΤΙΚΗ

Θα λέγαμε ότι μία ποιητική συλλογή που περιστρέφεται θεματικά γύρω από την ίδια την ποίηση κινδυνεύει να αποτελέσει μνημείο άγονης και αδιέξοδης αυτοαναφορικότητας. Καθώς, όμως, διακρίνουμε να αναδύεται μέσα από τα 21 ποιήματα του Γιάννη Στίγκα ένας θίασος ποιητών, πεθαμένων και ζωντανών, Ελλήνων και ξένων, καταλαβαίνουμε ότι εδώ η ποίηση είναι πρόσχημα και μέσο για να ειπωθούν πολλά περισσότερα.

Το Ισόπαλο τραύμα είναι η τρίτη συλλογή που δημοσιεύει ο Γιάννης Στίγκας (γ. 1977). Προηγήθηκαν Η αλητεία του αίματος (Γαβριηλίδης, 2004) και Η όραση θΆ αρχίσει ξανά (Κέδρος, 2006). Και είναι μία συλλογή που φανερώνει ότι έχει κατακτήσει πλέον τα εκφραστικά του μέσα και έχει αποκτήσει τη δική του φωνή, υποτάσσοντάς την σε στίχο καλοδουλεμένο και λιτό μέχρι λακωνικότητας. Στο πλαίσιο της λιτότητας αυτής, οι εικόνες αντλούνται από την καθημερινότητα ή από το όνειρο και αναπτύσσονται με τόλμη και βάθος, ενώ μία ρέουσα και ευθύβολη γλώσσα υπηρετεί την ποιητική αφήγηση και το ευχάριστα ευρηματικό τέλος που μας εκπλήσσει συχνά. Η στοχαστικότητα του Στίγκα συνυπάρχει αρμονικά με την παιγνιώδη διάθεσή του και τη βαθιά τρυφερότητα που φαίνεται να νιώθει για τους ποιητές και την ποίησή τους, μετέχοντας συνειδητά στο παιχνίδι μέσα από το οποίο συνυφαίνονται οι λέξεις με τον κόσμο.

Η ιδιομορφία του Ισόπαλου τραύματος είναι ότι όλα σχεδόν τα ποιήματα συνδέονται άμεσα με έναν ή περισσότερους ποιητές, που αναφέρονται ονομαστικά στον τίτλο, στην αφιέρωση ή στο σώμα του ποιήματος. Ο Στίγκας συνεχίζει ένα διάλογο που έχει ήδη ξεκινήσει από καιρό –το παλαιότερο από τα ποιήματα που απαρτίζουν τη συλλογή γράφτηκε πριν από εννέα χρόνια– και μας συστήνει, εν είδει προσωπικού εικονοστασίου, δημιουργούς μέσω των οποίων διατυπώνει και ο ίδιος την ποιητική του. Απελευθερωμένα διακειμενικός, συνομιλεί άλλοτε με το βίο των ποιητών, άλλοτε με το έργο τους. Διακρίνουμε μία έλξη προς την πρώτη μεταπολεμική γενιά (Καρούζος, Λειβαδίτης, Σαχτούρης, Σινόπουλος) από την οποία και αντλεί, θα λέγαμε, τις εμφανέστερες επιδράσεις του. Γόνιμα διαβάζει και ξένη ποίηση και γράφει μερικούς από τους ευρηματικότερους στίχους του διαλεγόμενος με τον Πόε, τον Μπόρχες, τον Οκτάβιο Παζ και τον Ντύλαν Τόμας, μεταξύ άλλων.

Και ποιο είναι τελικά το «ισόπαλο τραύμα» του Στίγκα, αν όχι εκείνο το βαθύ, το εσωτερικό, το αναπόφευκτο, το ανεπούλωτο («Όσο κι αν πλύνεις την πληγή, θα σου γραφτεί από μέσα»), εκείνο που κουβαλάει μέσα του όποιος γράφει και όποιος διαβάζει ποίηση, όποιος την αντιλαμβάνεται τελικά ως αυτό που ίσως είναι, μία αδιάκοπη και αδιάκοπα ισόπαλη αναμέτρηση με το χρόνο, με την ιστορία, με τις λέξεις, και πάνω απΆ όλα με τον ίδιο μας τον εαυτό;

Γιάννης Δούκας
Περιοδικό Διαβάζω, Νοέμβριος 2009

ΣΤΙΓΚΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Γιάννης Στίγκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε ιατρική. Το 2004 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Η αλητεία του αίματος (εκδόσεις Γαβριηλίδης). Έχει συνεργαστεί με διάφορα περιοδικά. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα βουλγάρικα.