ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

14.20€ 12.07€

Βραβευμένο Συγγραφέας: ΣΩΤΑΚΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Έτος έκδοσης: 2009
ISBN: 978-960-04-3896-3
ΣΕΛ.: 216
Σχήμα: 14 x 20,6
Βάρος: 333.00 γραμ.
Μαλακό εξώφυλλο
Βραβείο: THE ATHENS PRIZE FOR LITERATURE του περιοδικού (ΔΕ)ΚΑΤΑ, 2010


Ένας άνδρας αναγκάζεται να αποδεχθεί μια παράξενη θέση εργασίας, προκειμένου να βγει απ' το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται. Η εταιρία, την οποία ανακαλύπτει στις μικρές αγγελίες των εφημερίδων, του υπόσχεται ευημερία και γρήγορο πλουτισμό, γεγονός που του επιτρέπει να ονειρευτεί μια ζωή που ποτέ δεν είχε. Η συνεργασία τους ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις και, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια απ' τη μεριά του, βλέπει τον τραπεζικό του λογαριασμό να αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς.

Όμως με το πέρασμα του χρόνου, συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, και πλέον βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μια καινούργια εφιαλτική καθημερινότητα που σταδιακά του αφαιρεί το δικαίωμα να ζει και να κινείται ελεύθερα. Στο φόντο η άρρωστη μητέρα του, μια ανήμπορη γυναίκα που καταρρέει στο κρεβάτι του πόνου, η ερωμένη του και ο ζωγράφος φίλος του, φιγούρες που σαν κινούμενες μαριονέτες παίζουν το ρόλο των κομπάρσων, πλαισιώνοντας το προσωπικό αδιέξοδο του ήρωα. Μια ιστορία για τη ματαιότητα των επιθυμιών, για τον ορισμό της ευτυχίας από τον σύγχρονο άνθρωπο και για όλα αυτά που θυσιάζουμε ελπίζοντας σ' έναν παράδεισο που δεν θα γνωρίσουμε ποτέ.
Το βιβλίο Το θαύμα της αναπνοής του Δημήτρη Σωτάκη βραβεύτηκε με το "The Athens Prize for Literature του περιοδικού (δε)κατα".

Σύμφωνα με την κριτική επιτροπή «το βιβλίο προϊόν ρεαλιστικής μυθοπλασίας, ξεχωρίζει για την στιλπνότητα του λόγου, το παιχνίδισμα γλώσσας και εννοιών, το υπαρξιακό υπόβαθρο της πλοκής, την πυκνή ροή, την εμπλοκή των ατομικών με τις συλλογικές απογοητεύσεις και τις ψυχικές αιφνίδιες μεταπτώσεις των ηρώων».

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ


Βιβλία, ΗΜΕΡΗΣΙΑ,19/9/09
Ο υπαρξιακός της νέας γενιάς, ΕΘΝΟΣ, 18/12/2009
Η τάξη του χάους, Η ΑΥΓΗ, 06/09/2009
Εμμισθη αυτοκτονία, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009
Μια αποδοτική αλλά «παράξενη» εργασία, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 14-07-09
Αλληγορία σε τέσσερεις τοίχους, Η ΑΥΓΗ, 07/07/2009
Κατ-ανάλωση χρόνου, χώρου και ψυχής, ΕΘΝΟΣ, 20/6/2009
Συμφωνία με το διάβολο, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Κυριακή 17 Μαΐου 2009
Σύγχρονη αλληγορία, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28-06-09

Συνέντευξη του συγγραφέα από το Θανάση Μήνα


Δημήτρης Σωτάκης – «Η γραφή είναι στίγμα»

Γεννημένος το 1973 και έχοντας τέσσερα μυθιστορήματα και μια συλλογή διηγημάτων έως τώρα στο ενεργητικό του, ο Δημήτρης Σωτάκης αναγνωρίζεται δίκαια ως ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του. Μετά την «Παραφωνία» και τον «Άνθρωπο Καλαμπόκι», που επίσης κυκλοφορούν από τον Κέδρο, το τελευταίο του μυθιστόρημα με τον τίτλο «Το θαύμα της αναπνοής» είναι μια έξοχη αλληγορία που πραγματεύεται ζητήματα όπως την ματαιότητα της επιθυμίας, τον χρόνο που σπαταλιέται στο βωμό της επιτυχίας και της καταξίωσης, τον ορισμό της ευτυχίας στη σύγχρονη κοινωνία.

Η γραφή σου συνδυάζει το παράλογο και το υπερφυσικό με το ρεαλιστικό. Προτιμάς γενικά αυτή τη φόρμα ή απλώς τη θεώρησες κατάλληλη για τα συγκεκριμένα βιβλία;

Η φόρμα των βιβλίων μου καθορίζεται-κατά κάποιο τρόπο- από τους θεματικούς άξονες του εκάστοτε κειμένου ή καλύτερα, από την δική μου αρχική προδιάθεση να δημιουργήσω μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, ανάλογα με τον μικρόκοσμο που θέλω να δημιουργήσω σε κάθε μυθιστόρημα. Το φαντασιακό, το υπερφυσικό στοιχείο είναι αυτό που τελικά δίνει το στίγμα, δημιουργεί μια σαφή εικόνα γύρω απ’ αυτό που θέλω να κάνω, το ύφος είναι μια καθαρή και σημαντική επιθυμία-επιλογή μέσω του οποίου δημιουργώ ένα δικό μου λογοτεχνικό σύμπαν

Ένα από τα θέματα που σε απασχολούν στο «Θαύμα της αναπνοής» είναι το ζήτημα του «χαμένου χρόνου». Πιστεύεις ότι έχουμε απεμπολήσει το «δικαίωμα στην τεμπελιά»;

Η τεμπελιά είναι σχεδόν ευλογία. Το ζήτημα δεν είναι η τεμπελιά ως συνειδητή επιλογή αλλά το πώς διαχειριζόμαστε τη ζωή μας συνολικά, πόσες χαραμάδες αφήνουμε ανοιχτές, ώστε να χωρέσουν μέσα όσα εμείς θέλουμε να χωρέσουμε. Η «τακτοποίηση» της ζωής ενός ανθρώπου, η τάξη που προσπαθούμε να βάλουμε σε αυτό το χάος και ποιος είναι ο τελικός προορισμός αυτής της θολής μας πορείας είναι τα θέματα που με απασχολούν κυρίως. Δεν έχουμε απεμπολήσει το δικαίωμα στην τεμπελιά, έχουμε μάλλον απολέσει- ελπίζω όχι οριστικά-τη δυνατότητα να δούμε με διαύγεια και γαλήνη τον ίδιο μας τον εαυτό.

Στο «Θαύμα της αναπνοής»Ο ήρωάς σου ασφυκτιά κάτω από το βάρος της καθημερινότητας. Υπάρχουν άραγε περιθώρια για να αναπνεύσει κανείς σήμερα;

Σίγουρα υπάρχουν. Δεν πιστεύω, σε καμία περίπτωση, ότι οι άνθρωποι οφείλουν να πέσουν θύματα των αστικών συνθηκών, των συνθηκών που τους περιορίζουν, που τους παγιδεύουν μέσα σε ένα σκληρό καβούκι, χωρίς τη δυνατότητα για απόδραση. Μπορεί κανείς να δραπετεύσει, να φύγει απ’ τη ζωή του, να ξεχάσει την αυτονόητη σύμβαση της κάθε του μέρας, να πάρει μια πραγματική ανάσα, να ευτυχήσει δηλαδή, πριν εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο. Εγώ δεν τα έχω καταφέρει ακόμη, αλλά προς τα εκεί θέλω να πάω.

Η γραφή είναι για σένα ένας τρόπος για να αναπνεύσεις ελεύθερα;

Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ έτσι. Ίσως. Η γραφή είναι στίγμα. Ποτέ δε με ενδιέφερε η λογοτεχνία κάτω από την φιλολογική της οπτική, ιδωμένη ακαδημαϊκά, ας πούμε. Αν είχα το θάρρος ή ένα καλά οργανωμένο πλάνο, θα μπορούσα να κάνω μια performance στον δρόμο, να ουρλιάζω ή να κάνω πειράματα με τους ανθρώπους, δεν ξέρω και εγώ τι. Όμως επειδή λειτουργώ πολύ καλύτερα στη μοναξιά μου, περίπου λειτουργώ αυνανιστικά, καταφέρνω να δώσω το δικό μου παρόν, το δικό μου στίγμα, με την συγγραφή αυτών των βιβλίων.

Ο Ντεμπόρ έγραψε κάποτε ότι η σύγχρονη κοινωνία έχει εκπέσει από το είναι στο έχειν και από το έχειν στο φαίνεσθαι. Πόσο ανησυχείς για τη γενιά σου και για τις νεότερες γενιές;

Δεν μπορώ να κάνω εκτιμήσεις για την πορεία της σύγχρονης κοινωνίας. Αγαπώ πολύ τους ανθρώπους, αλλά ασχολούμαι συνεχώς με τον εαυτό μου, ανησυχώ μονίμως για εμένα τον ίδιον. Σίγουρα η επιστροφή στο συναίσθημα, αν τέλος πάντων άνοιγαν περισσότερο την πόρτα τους, θα βρισκόμασταν σε έναν υγιέστερο διανοητικά τόπο. Ίσως κάτι μπορεί να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση με την δωρεάν παροχή LSD στα σχολεία. Αστειεύομαι….

Γράφεις κάτι αυτό τον καιρό;

Γράφω πολύ λίγο έως καθόλου. Αυτό συμβαίνει πάντα. Μετά την ολοκλήρωση ενός βιβλίου, ακολουθεί μια περίοδος αδράνειας, πράγμα που θεωρώ μάλλον φυσιολογικό.




 

ΣΩΤΑΚΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΩΤΑΚΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Ο Δημήτρης Σωτάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα Η πράσινη πόρτα (2002), Η παραφωνία (2005), Ο Άνθρωπος Καλαμπόκι (2007), Το θαύμα της αναπνοής (2009), Ο θάνατος των ανθρώπων (2012), Η ανάσταση του Μάικλ Τζάκσον (2014), Η ιστορία ενός σούπερ μάρκετ (2015), Ο κανίβαλος που ...περισσότερα