Έργο του 1600-1601, λέγεται πως γράφτηκε κατά παραγγελία της βασίλισσας Ελισάβετ, που ζήτησε να δει τον Φάλσταφ ερωτευμένο. Η κωμωδία αυτή, που εκτυλίσσεται μέσα σ’ ένα δεκαπενθήμερο, είναι από τις ελάχιστες του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ όπου διακρίνονται καθαρά οι χαρακτήρες αστών, είναι δηλαδή μια από τις πρώτες αστικές κωμωδίες στο παγκόσμιο ρεπερτόριο.

Οι πρωταγωνιστικοί γυναικείοι χαρακτήρες του (κυρία Φορντ, κυρία Πέητζ, κυρία Κουίκλυ) σε συνδυασμό με τον πληθωρικό χαρακτήρα του σερ Τζων Φάλσταφ, γνωστό ήδη από τον Ερρίκο τον Δ', εμπλέκονται σε γρήγορες φαρσικές καταστάσεις που προσδίδουν σ’ όλο το έργο μια ελαφράδα και μια ευθυμία σπάνιες στην ελισαβετιανή εποχή.

Για μια ακόμα φορά, το ερωτικό γαϊτανάκι που περιγράφει ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ καταλήγει σε αναμενόμενο αλλά ευφρόσυνο τέλος: τα παντρεμένα ζευγάρια επανέρχονται στη συζυγική ηρεμία τους, οι νέοι νομιμοποιούν τη σχέση τους και ο γερο-Φάλσταφ παραμένει ένας αμετανόητος γραφικός γλεντζές του 16ου αιώνα.