Υπήρχε κάποτε μία χώρα. Μια ηλιόλουστη μέρα άρχισε να βρέχει δυστυχία. Άνθρωποι, σκυλιά, κάμποι και λαγκάδια βούλιαζαν σ’ αυτήν. Κι όταν η βροχή σταμάτησε, τίποτα δεν ήταν όπως πριν. Η χώρα δεν υπήρχε πια. Αν δεν ήταν αλήθεια, θα ήταν παραμύθι…
Οι άνθρωποι της άλλης πλευράς. (...) Ένας φαντασιόπληκτος με θρυμματισμένα όνειρα, μια πόρνη που συλλέγει στιγμές. Ο κουκλοποιός με ένα τραύμα στο βλέμμα, η μικρή που πάσχει από αιμορραγία χρόνου. Άνθρωποι που ξοδεύονται με ταχύτητα φωτός σε κλάσματα δευτερολέπτου που διαρκούν αιώνια. Οι άνθρωποι στο κατώφλι της οχυρωμένης μας καθημερινότητας που προσπερνάμε αδιαφορώντας για το τραύμα στο βλέμμα τους, για τις σπασμένες τους μαριονέτες.
Οι άνθρωποι του Other Side.

Other side του χαρακώματος, other side του στόχαστρου, other side της αγάπης, του μίσους, του φόβου, της ευτυχίας, της σεξουαλικότητας, της κατανόησης και της ευθύνης. Τέσσερις περιπλανώμενες ψυχές, που, μεταπολεμικά, ταλαντεύονται ανάμεσα στη Ζωή και στο Θάνατο.