Η Εξαφάνιση είναι μια σκληρή ανατομία της κοινωνικής πραγματικότητας της εποχής των Δεκεμβριανών. Η βαθύτερη επιδίωξη του συγγραφέα δεν ήταν απλώς να γράψει μια συναρπαστική μυθιστορία-οιονεί αστυνομικής υφής, με ψήγματα φιλοσοφικού προβληματισμού-αλλά να θέσει τα δάκτυλα επί των τύπων των ήλων του χρόνου και των γεγονότων. Ποιος δεν είχε «μπερδευτεί» εκείνες τις ασυνάρτητες εποχές με τον ρόλο που πραγματικά έπαιζε ή θα του ζητούσαν να παίξει;

Στην Εξαφάνιση, οι καταστάσεις και οι περιστάσεις σπρώχνουν την φαντασία σε βάθη ανεξέλεγκτα. Ο Θεοφάνης υφίσταται μεταμορφώσεις που τον φέρουν άλλοτε νεκρό, άλλοτε άνθρωπο της Ασφάλειας να προδίδει συντρόφους του, και άλλοτε κυκλοφορούντα στο Καράκας με τ’ όνομα Δον ή φον Ρόχας! Το άτομο-είτε πρόκειται για τον Θανάση Τηλεκίδη είτε για τον Θεοφάνη είτε για την περιπαθή, ερωτική και άπιστη Χαρούλα-δέχεται, στον συγκεκριμένο χωροχρόνο όπου υπάρχει και κινείται, τα σκαμπανεβάσματα της ιστορικής πραγματικότητας και συνείδησης και αντιδρά συχνά τελείως απρόβλεπτα.

Οι εμπειρίες του συγγραφέα αποπροσωποποιούνται έτσι ώστε να «κατασκευάζει» ένα μύθο γνήσιο και συνταρακτικό, όπου κυριαρχούν η οδύνη της περιπέτειας και τα αναπάντητα ερωτήματα του ανθρώπου.