Με την Καταπάτηση ολοκληρώνεται μια σειρά πεζογραφημάτων του Νίκου Μπακόλα (Μυθολογία, Ο κήπος των πριγκίπων, Η μεγάλη πλατεία) που παρουσιάζουν τη ζωή και την κοινωνία της Θεσσαλονίκης και της ενδοχώρας της στην εκατονταετία 1880 – 1980κι ακόμα σφραγίζεται με το μυθιστόρημα αυτό μια εποχή που έχει φτάσει πια στο τέρμα της, με την έννοια ότι γεννιέται πια ένα κόσμος αλλιώτικος, όπου η καταπάτηση της γης και, κατ’ επέκταση, καταπάτηση των πάντων (αυτό κυρίως) αποτελεί μια ορατή πραγματικότητα.

Στην Καταπάτηση, όπως και σε όλο το μέχρι τώρα πεζογραφικό έργο του, ο Νίκος Μπακόλας επιχειρεί έναν καινούριο πειραματισμό σύνθεσης σε τρία επίπεδα, από το ρεαλιστικό μέχρι εκείνο της συνειρμικής γραφής. Και καθώς περιγράφονται η συνέχεια και τα τέλη των βίων κάποιων προσώπων της «Μεγάλης πλατείας», σκιαγραφείται ένα κόσμος άξενος όπου όχι μόνο οι αξίες αλλά και ο αγώνας για να κατακτηθούν ή να επιβιώσουν αυτές οι αξίες ηχούν σαν ένα παρελθόν που χάθηκε οριστικά. Και το αύριο φαντάζει σαν μια εφιαλτική εικόνα που αναβιώνει μια Αποκάλυψη.