Ο Μιχάλης Θαλασσινός, την εποχή του μεσοπολέμου, μπαρκάρει στη Μεσόγειο, κυνηγημένος, σε ένα συγγενικό του βαπόρι, φορτωμένο με μετάλλευμα για την δυτική ακτή της Αμερικής. Ανοιχτά του Παναμά το καράβι πρόκειται να βουλιάξει, κατόπιν σχεδίου, και ο Μιχάλης βρίσκεται στην μέση του Ειρηνικού σε μια μικρή βάρκα μαζί με έναν νεαρό μαροκινό λαθρεπιβάτη. Γίνεται μάρτυρας μιας φρικιαστικής σκηνής όταν ένας τεράστιος καρχαρίας αρπάζει ολόσωμο τον μικρό από τη βάρκα, κάτι που του δημιουργεί ένα μίσος για τους καρχαρίες που φθάνει τα όρια της ψύχωσης. Σώζεται από ένα ψαράδικο και βγαίνει στο Σαν Φρανσίσκο, χωρίς χαρτιά, όπου χάρις σε μία σύμπτωση «υιοθετείται» από τον «Νονό» της Μαφίας που τον προορίζει για διάδοχό του, ενώ αυτός προτιμάει να ψαρεύει καρχαρίες. Γνωρίζει όμως τον έρωτα της ζωής του, την πανέμορφη Αλέσσια, που είναι η ερωμένη του μαφιόζου. Όταν ο «Νονός» υποψιάζεται, ο Μιχάλης αναγκάζεται να το σκάσει, πάλι με ένα Ελληνικό καράβι, και βγαίνει στη Νικαράγουα όπου στήνει μία επιχείρηση αλιείας καρχαριών, κυρίως για την απόλαυση να τους σκοτώνει με τα χέρια του. Ο έρωτάς τους με την Αλέσσια μένει ζωντανός αλλά κάθε επικοινωνία είναι αδύνατη. Συγχρόνως ο μαφιόζος τον ψάχνει και στέλνει ανθρώπους να τον βρουν για να τον σκοτώσουν. Ο Μιχάλης, που εν τω μεταξύ έγινε Μιγέλ, περνάει μια ζωή περιπετειώδη, συχνά ένα βήμα μπροστά από τον θάνατο.

Η αγριότητα της βίας, ουσιώδους στοιχείου της φύσης, όπως παρουσιάζεται σε όλα τα ζωντανά, και κυρίως τον άνθρωπο, κυριαρχεί στο βιβλίο μαζί με τον έρωτα τον καταλυτικό όσο και ενστικτώδη.