Όπως ο έρωτας, έτσι και το κάπνισμα «από τα μάτια πιάνεται, στα χείλη κατεβαίνει...». Το φλερτάρισμα της ματιάς με τον καπνό γίνεται έλξη. Η έλξη, πάθος. Το πάθος, σχέση. Και, πολλά χρόνια αργότερα, αυτή η σχέση μετατρέπεται σε δύσκολη «συμβίωση». Ο καπνός του τσιγάρου περικλείει τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις εικόνες του εαυτού και του κόσμου μας, τις ελπίδες και τους φόβους που συνοδεύονται από την καπνιστική τελετουργία. Στον καπνό καθρεφτίζονται πρόσωπα, τόποι και στιγμές. Με το κάπνισμα η φαντασία ρίχνει γέφυρα στην πραγματικότητα.

Πρόκειται για μια ιστορία «έρωτος και αναρχίας», που εκτυλίσσεται καλά κρυμμένη εκεί όπου κάποιοι μπορούν να διεισδύουν ευκολότερα απ’ ό,τι εμείς: στο ασυνείδητο, όπου συμβαίνουν όλα τα παράδοξα. Ανατρέχοντας στο παρελθόν, μπορεί να διαπιστώσουμε ότι δεν επρόκειτο για έρωτα αλλά για παραβίαση. Η προσέγγιση του παράδοξου είναι τέχνη. Είναι και επιστήμη. Γι’ αυτό, το κάπνισμα μπορεί να γίνει μία από τις πλέον αποδοτικές μεθόδους αυτογνωσίας, «καθαρίζοντας» το βλέμμα από κάθε είδους παραπετάσματα καπνού.