Η ΟΡΑΣΗ Θ' ΑΡΧΙΣΕΙ ΞΑΝΑ

«Ο Γιάννης Στίγκας, στη δεύτερη μόλις ποιητική του συλλογή εκπλήσσει με την ωριμότητά του, με τη διαύγεια και την ενάργεια της εικονοποιΐας του, την καθαρότητα των ρυθμών του. Αφομοιώντας την άρνηση και τη διαμαρτυρία, ο Στίγκας κρατά σημειώσεις για την ανανέωση του βλέμματος. Στιβαρός, ο λόγος του συναιρεί διαρκώς το συγκεκριμένο με το αφηρημένο, το μέσα με το έξω, το φως με το σκοτάδι και φτάνει την ποίηση στο κόκκινο, την δείχνει να “μαρσάρει στο γύρο του θανάτου”.»
Τιτίκα Δημητρούλια, Η Kαθημερινή

Έτσι όπως διαβάστηκε στην παλάμη μου
              και σκόνταψα στ’ αλήθεια

Τόσες περιστροφές
κι όμως ο ιστός του κόσμου
μιας σπίθας υπόθεση
ν’ ανοίξουν οι ασκοί
να γίνουν όλα Β΄Γραμμική
και τυραννία της στάχτης

Η όραση θ’ αρχίσει ξανά

το φως συνδράμει
όσο και το σκοτάδι

μιας σπίθας υπόθεση η ζωή

αλλού η ζωή
          κι αλλού η σπίθα

Ν’ αφήσεις την επίλυση στον άνεμο
                        ή
          φρόντισε με τα θαύματα
          να γίνεσαι χαρτοκλέφτρα
          να είναι ο έρωτας
                                 το Δέκα του Χαμού
          και να σε θέλει

Εγώ το χρόνο μου

                 χρακ και χρακ

μ’ ένα τσεκούρι πισώπλατα
Τα υπόλοιπα
               θα τα πουν στις εφημερίδες

Ποίησις είναι η κορυφή του παγόβουνου
            και από κάτω
πανστρατιά οι βλαστήμιες
                Αλλά εσύ
κοίτα να φτάσεις στην αγάπη
χωρίς τις βαλίτσες σου

κοίτα