Καθηλωμένος σε ζωή σπιρτόκουτου, με το ρόλο του κουβαλητή άντρα να μην τον ευχαριστεί, ο ήρωας οξειδώνεται από την κλειστή ζωή του, με τις πολλαπλές υποχρεώσεις και το σκοτωμένο ορμέμφυτο. Με τον πανικό να τον πλήττει, βρίσκει διέξοδο στη γραφή κι απορεί πώς υπάρχουν άνθρωποι που στη ζωή τους έκαναν μόνο αυτό που ήθελαν και ποτέ αυτό που τους επέβαλλαν.
Ο ίδιος δεν ανήκε σ΄αυτούς, αλλά ο Όμηρος, του οποίου το φόνο διερευνά, αρνήθηκε τις συμβάσεις κι έζησε όπως ήθελε. Συλλέγοντας στοιχεία γι΄αυτόν ανοίγεται σε μια αυλή προσώπων και σχηματοποιεί το δικό του έργο, με το οποίο αντιστέκεται σε όσα του επιβάλλονται.
Εμπρός στη χαμένη του δημιουργικότητα, που πλέον ξαναβρίσκει, θα αντιμετωπίσει ένα δίλημμα. Ή θα πρέπει να καταστρέψει το νέο του δημιούργημα ή να χάσει τη Ραλλού, το νέο του έρωτα. Τι θα επιλέξει ο ήρωάς μας; Αλλά και ποια επιλογή του θα επιβαρύνει λιγότερο τους πανικούς του;