Ζωή διάφανη, εκτεθειμένη σε μάτια απελπισμένα απ’ τη μοναξιά, αδιάκριτα, όπως οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας. Θολωμένα απ’ το μίσος, καχύποπτα, όπως καμιά φορά μπορεί να συμβαίνει στις σχέσεις ενός ζευγαριού. Σε μάτια στερημένα ή απλώς αμήχανα, όταν παρακολουθείς τους γύρω σου. Ανάλαφρα στιγμιότυπα και οδυνηρές εξομολογήσεις, γέλιο που εναλλάσσεται με δάκρυ, ελπίδα με απόγνωση.
Άλλοι φεύγουν, άλλοι κρατιούνται απ’ ό,τι βρουν μπροστά τους, άλλοι προχωρούν.

Μικρές, μοναχικές διαδρομές που συμβαίνουν δίπλα μας κάθε μέρα. Ιστορίες που διαρκούν λίγες μόνο ώρες, μία μέρα, μία ολόκληρη ζωή. Καθημερινές ιστορίες ανθρώπων της διπλανής μας πόρτας.