Tο τοπίο του κόσμου μέσα από τα μάτια ενός στόχου βλέπει ο Ντίνος Σιώτης στην τελευταία του ποιητική συλλογή «Αυτοβιογραφία ενός στόχου». Είναι ένας κόσμος που από τη μία βιώνει τη δίνη της ευμάρειας και από την άλλη τη βία της φτώχιας. Με ειρωνεία, θλίψη και αυτοσαρκασμό, ο ποιητής από τα φύλλα της μνήμης φτιάχνει στεφάνια για τα πράγματα που χειροτερεύουν, για τα ακραία κοινωνικά φαινόμενα της αρπακτικότητας και για τα περασμένα μεγαλεία της απελπισίας που ανήκουν στο μέλλον. Με στόχο το αύριο, ο Σιώτης ρίχνει σωσίβιο στα επιχορηγούμενα από την αισιοδοξία όνειρα όχι για να τα σώσει αλλά για να σωθεί ο ίδιος.
Σε τρεις ενότητες (Εμείς, Άλλα πρόσωπα, Εγώ), η Αυτοβιογραφία ενός στόχου ζει για τις αναμνήσεις με δανεικά, αποχαιρετώντας τη νέα τάξη πραγμάτων, παρατηρώντας το θάμπωμα του γυαλιού της καθημερινότητας λίγο πριν την καταιγίδα.
ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ
Λίγο πριν έρθει η καταιγίδα
λίγο πριν θαμπώσει το γυαλί
λίγο πριν πέσουμε στην παγίδα
ας φάμε τα ψάρια με τα λέπι
ας ρίξουμε σωσίβιο στο μέλλον
ας στρώσουμε στην πόρτα το χαλί